Note 2.

Lily Jools.

Als ik die avond thuis kom, ren ik meteen naar m'n ouders toe. "Wat is er nou weer?" Zucht m'n vader al, als ik half-springend voor ze sta. "One Direction komt weer naar Nederland, mag ik er alsje-alsje-alsjeblieft heen?!" M'n ouders kijken elkaar aan en m'n moeder grinnikt even. "Zelfs als we 'nee' zouden zeggen, ga je toch. Net zoals de vorige keer.." Ik voel hoe m'n wangen langzaam iets roder worden.

"Nee, mam! Ik móét er heen!" Schreeuw ik naar m'n moeder. "Nee, Lily! We zijn duidelijk geweest! Je schoolcijfers zijn om te huilen en je moet in dat weekend goed leren, aangezien je daarna een proefwerk wiskunde hebt! Het vak waar je het slechtste voor staat!" Boos kijk ik naar de 2 voor me. "Ja, dus? Ik kan die dag toch niet leren, ik lig dan de hele dag depressief in m'n bed. Oh en trouwens, ik heb al een kaartje en die ga ik niet verkopen aan een of andere 6-jarige die denkt dat het wel leuk is om eens naar een concert te gaan. Ik ga, punt uit." Ik vouw m'n armen over elkaar en wacht op een weerwoord. "Wát zeg je? Sinds wanneer vertel jij niet meer dat je kaartjes voor een concert koopt?! Lily, je gaat niet, klaar!" Huilend ren ik weg en laat me vallen op m'n bed.
3 dagen later is het concert en samen met Emily hebben we een plan bedacht. "Mam, pap, ik ga naar Emily en daar samen met haar wiskunde doen. Zij snapt het en helpt me uitleggen, ik blijf er ook slapen. Doei!" Zeg ik en voordat ze ook maar iets kunnen zeggen, loop ik de deur uit. Ik spring op m'n fiets en sprint dan naar Emily, ik kan echt niet wachten tot vanavond!

Die avond zijn we naar het concert gegaan en eigenlijk wisten m'n ouders al dat ik die avond gewoon zou gaan. Ze waren wel echt verschrikkelijk boos daarna, maar goed. Ze hadden me gewoon moeten laten gaan. "Ja, daar heb je gelijk in. Maar goed, vinden jullie het oké?" Mama glimlacht even en knikt dan. "Tuurlijk, die jongens maken je alleen maar blij en deze keer zijn er geen toetsen." Ze knipoogt even en blij vlieg ik haar om de hals. "Yes! Ik ga trouwens die woensdag dan al naar Emily, zodat we vroeg er heen kunnen!" Nu is het m'n vader die knikt en ook hem knuffel ik.
De dinsdag gaat voor m'n gevoel heel erg sloom en het enige wat ik op die dag doe, is m'n spullen pakken en blij door het huis rond springen dat ik weer naar ze toe ga. Volgens mij worden m'n ouders helemaal gek, maar dat kan me echt niks schelen. IK GA ZE MISSCHIEN ONTMOETEN!!!
Als het dan eindelijk woensdag is, wil ik 's ochtends om 9 uur - ja, ik kon niet meer slapen - naar Emily gaan, maar meestal slaapt ze uit, dus helaas moet ik nog even wachten. In de tussentijd ga ik maar een Grey's Anatomy-marathon houden, ik heb toch alle seizoenen op dvd. Als Emily me whatsappt met het bericht dat ik kan komen, verlaat ik ook meteen m'n huis als ik m'n ouders dag heb gezegd. Gelukkig woont Emily maar zo'n 5 minuutjes bij me vandaan, wel in een ge-wel-dig huis trouwens. Het is enorm, heeft een zwembad, een enorme tuin en het is echt heel erg mooi. Haar ouders hebben allebei een succesvol eigen bedrijf. Het enige nadeel daaraan is dat ze niet heel vaak thuis zijn, dat vindt Emily vaak wel klote, ook al laat ze het niet merken.