Hoofdstuk 15

Louvia POV

Haha. Grappig hoor. Lachen jullie maar. Hier zullen jullie allemaal voor boeten. Ik loop tussen Elore en Amber naar hun gate. Gelukkig moet ik niks dragen, dan zou ik alles toch weer laten vallen. "Elore," zeg ik voorzichtig. Ik wil niet dat mijn stem breekt. "Ik wil dat je weet dat je altijd mijn beste vriendin blijft en dat je voor mij altijd op de eerste plaats komt. No matter what." De brok in mijn keel wordt steeds groter. "Ach, dat weet ik toch Lou! Zo ver is het ook niet hé, je kan bij ons op vakantie of ik bij jou." Ze zet al haar spullen op de grond en omhelst me stevig. "Je weet toch wel dat je echt de beste beste vriendin van de hele wereld bent hé?" Fluisterd ze glimlachend in mijn oor. Haar stem trilt een beetje. Ik knik want ik weet zeker dat als ik nu iets zeg mijn stem het begeeft. Ik maak me voorzichtig los uit haar knuffel. Hoewel ik dat niet wil. Ze loopt naar Amber toe en geeft haar ook een stevige knuffel. "Hey Ambie! Zorg jij een beetje voor onze lieve Louvia hier?" Zegt ze met een waterige glimlach op haar gezicht. "Ik vertrouw ze aan jou toe en ik hoop dat ze zichzelf ook aan jou toevertrouwd zodat jullie net zogoed overeenkomen als Lou en ik. Dan heb je in plaats van Loure, Louber." Lacht ze. Elore toch, altijd even vrolijk. "Seg, luiaards, komen jullie nog?" Vraagt Camden terwijl hij even met zijn ogen rolt. Die broer van haar, ik begrijp niet hoe het kan dat zij al die jaren al overleeft heeft. Met een zucht nemen Amber en Elore hun spullen weer op en lopen verder.

We komen eindelijk aan waar we moeten zijn. Vanaf hier moeten ze alleen verder en mogen wij niet meer mee. Ik geef Elore's mama en papa een stevige knuffel en vraag hen of het goed is als ik meteen de eerste vakantie doorbreng bij hun. Ik ben namelijk gek op Frankrijk. Ze stemden meteen in. Yes, dan moet ik Elore maar 1 of 2 maandjes missen. Dat zal nog wel lukken.
Vervolgens loop ik naar Camden toe. "Alsjeblieft, geef me geen knuffel." Smeekt hij. Haha, had je gedacht! Wraak! Ik omhels hem stevig en zorg ervoor dat hij niet kan ontsnappen. "Oh, Camden, jou zalik toch het allermeest gaan missen. Vooral je sarcastische en domme opmerkingen. Waarom zou jou nou geen knuffel geven? Je bent toch het allerliefste kleine broertje van mijn beste vriendin? Of niet soms?" Zeg ik met mijn wang tegen dezijne gedrukt. "Geen. Lucht." Snakt hij naar adem. Amai, die jongen moet dringend op acteerlessen. Ik besluit om hem toch maar los te laten. "Neem jij in Frankrijk maar meteen acteerlessen. Man, jij kan slecht 'Geen. Lucht.'-faken seg." Grap ik erachteraan. Oké, niet grappig. Niemand lacht. Dat heb ik weer.
Nu loop ik eindelijk naar Elore toe. Ik heb haar een lange brief geschreven omdat ik anders nu teveel ga wenen. Ze spreidt haar armen voor een grote knuffel en natuurlijk weiger ik dat niet. Zachtjes verbreek ik de knuffel. En haal de envelop uit mijn zak. "Ik heb een soort van afscheidsbrief geschreven omdat ik dacht dat ik anders zou beginnen wenen hier. Wat dus zeer stom van me was want ik ween nu toch, allemaal verspilde tijd dus." Zeg ik terwijl mijn ogen al behoorlijk vochtig zijn. Ze lacht. Huh? Waarom lacht ze? Ik kijk op en zie dat ze in haar handen een witte envelop heeft. "Ik heb ook een brief geschreven om dezelfde reden." Lacht ze verder, maar haar ogen tranen even fel als demijne. "Maar zoals je ziet," ze wijst naar haar ogen, "helpt het niet echt veel." Wow, waterproof make-up is echt dé uitvinding! Gelukkig heb ik niets op. Al die brol op je gezicht, dat is voor niets nodig. Maar zij heeft wel een steepje eyeliner en een laag mascara, die gelukkig waterproof is. "Euhm, meiden, onze vlucht gaat zo." Zegt haar vader. Ik neem haar envelop aan en zij neemt demijne. "Ik zal je missen." Zeg ik. De tranen lopen nu schaamteloos over mijn wangen. Elore begraaft haar gezicht in mijn schouder en snikt zachtjes. "Beloof me gewoon dat je bij ons op vakantie komt. Ik hou het in Frankrijk anders echt niet uit hoor."
"Is goed. De eerste vakantie breng in bij jullie door. Je weet toch hoe gek ik op Frankrijk ben?" Ik onderbreek de knuffel en hou Elore recht voor me uit en kijk recht in haar ogen. "Elore, je maakt snel nieuwe vrienden, zoals altijd. Wie heeft Amber als eerste aangesproken? Jij. Wie heeft er als eerste een drankje gescoort? Jij. Je moet je gewoon amuseren." Ze knikt. "Oké." Fluisterd ze zacht.
"Ga nou maar." Zeg ik snel. Ze draait zich om en loopt met haar familie mee. Juist voordat ze uit het zicht verdwenen is draait ze zich nog even om en roept: "Hé, kijk daar! Een meisje met clownschoenen!" Iedereen draait zich om en kijkt naar mij. Ja hoor, bedankt Elore!