01. #Zed

Ik liep door Templer toen mijn aandacht werd getrokken door iets wat op het plein aan de hand was. Een groep soldaten waren in gevecht met een meisje van ongv. 14 á 15 jaar. Ze had 1 kort mes en een lang mes, die ze gebruikte om de zwaarden van de soldaten mee af te weren. Toen 1 van de soldaten haar bij haar pols greep, veranderde haar licht grijze ogen in geel en gromde ze zich bijtend vast in de schouder van de man. Maar niet als mens, maar als wolf. De soldaten deinsden geschrokken achteruit. ‘Ze is een Artraigh!’ riep 1 van de mannen. De wolvin liet de man los en keek de soldaten grommend aan. De dorpsbewoners renden naar hun huizen, en al snel stonden alleen de soldaten, de wolvin en ik nog op het plein. Ik wou naar de soldaten toe lopen, toen iets me tegen hield. Het was een herinnering van een paar maanden terug.



Ik was net in Templer aangekomen en liep met Roya en meester Zico door het dorp heen. Opeens zag ik een wolvin staan. Ze keek me aan met een blik in haar ogen van “jij bent anders dan de rest. Net als ik.” Ik keek snel een andere kant op. Toen ik even laten weer achterom keek was de wolvin weg. ‘Wat is er Zed?’ vroeg Roya aan me. ‘Niks hoor.’ Antwoordde ik. ‘Ik dacht dat ik een wolvin zag.’ Roya lachte. ‘Die komen niet voor in Templer. Waarschijnlijk was het een hond.’‘Ik weet zeker dat het een wolvin was.’ Hield ik vol. ‘Dat kan niet. Toch meester Zico?’ Meester Zico antwoordde niet. Roya zuchtte zacht en ik zweeg ook. Na ongv. 3 minuten zei meester Zico: ‘We gaan even langs bij Nikki voor wat brood.’ Roya was door het dolle heen en rende vooruit. Ik ging naast meester Zico lopen en zei: ‘Er leven wel wolven in Templer hé?’ Meester Zico knikte maar zei verder niets. Ik liet het ook voor wat het was.