14/08/2012

Mijn Beste Steun en Toeverlaat,

Vandaag zijn en ik Xan dus officieel zes maanden samen. En om dat te vieren zijn we een weekendje naar de Ardennen geweest. Een cadeau van Xans ouders voor zijn verjaardag. De morgen van 10 augustus kreeg ik een sms’je van Xan waarin stond dat ik mijn koffers moest pakken en dat hij me vanavond zou komen halen. Eerst dacht ik dat het een grap was want hij wou niets meer loslaten. Maar uiteindelijk heb ik toch braafjes mijn koffers gepakt, of eerder een tas met wat kleren in en voor de zekerheid ook het cadeau dat ik voor Xan ineen geknutseld had. Man, wat was ik blij dat ik daar al mee klaar was! Er zat natuurlijk weer een tekening in, eentje van mij en Xan dat ik heb overgetekend van een van Sams foto’s, een videospelletje voor zijn x-box, koekjes in de vorm van een hartje die ik zelf had gebakken en die, zo verzekerde de mix me, zeker een week goed zouden zijn en dat was het zo wel. Ik heb alles mooi ingepakt en in een schoendoos geplaatst die ik nog mooi heb versierd alvorens hem in te pakken. Eerst voelde ik me schuldig omdat ik wel een heel eenvoudig cadeautje had in vergelijking met hem maar dan besefte ik dat het van het geld van zijn ouders was dus dat hij niet mocht klagen. Zijn ouders brachten ons naar het station en toen hadden we nog een lange treinreis voor de boeg voor we in het dorpje aankwamen waar de bed & breakfast zich moest bevinden waar we twee nachtjes zouden verblijven. Mams had er erg tegen opgezien om me alleen met Xan op pad te sturen en had me nog een les seksuele voorlichting gegeven voor ik vertrok. Paps vond het allemaal ok en zei dat ik me moest amuseren. Wat ik ook heb gedaan. De bed & breakfast was erg gezellig ingericht en het werd gerund door twee toffe mensen die elke ochtend voor een overheerlijk ontbijt zorgden. Tijdens de dag hebben we wat romantische wandelingen gemaakt en zijn gaan zwemmen in een van de meren waarmee het gebied rijkelijk gevuld was. Xan was superblij met zijn cadeau, waardoor ik weer opgelucht kon ademhalen. En we hebben ‘het’ ook voor de eerste keer gedaan. Ik was echt supernerveus, dat kan ik je wel verzekeren maar het was echt geweldig. Ik heb mijn ma verteld dat er niets was gebeurd, ik wou haar geen hartattack bezorgen. Lis weet het natuurlijk wel. Van zodra die bekentenis mijn mond had verlaten had ze me bestookt met honderden vragen. Ik heb geweigerd op de details in te gaan. Als ze wilt weten hoe het is moet ze het zelf maar doen. Maar ik moet Sam weer eens helpen met babysitten, schrijf je straks nog wel!

Hehe, eindelijk terug. Siska vond het leuk om telkens als ik haar netjes toegestopt had haar dekentjes weg te stampen. Uiteindelijk heb ik gedreigd dat als ze het nog een keer zou doen ik nooit meer Sam zou helpen met babysitten. En dat hielp. Sam was een beetje teleurgesteld door dat feit maar hij is en blijft een ramp in babysitten al denk ik wel dat hij een geweldige broer is.