02/08/2012 - part 2

Toen we uit het water liepen besloten we om een spelletje jungle speed te spelen, ik had ondertussen een plastieken totem weten te bemachtigen dus dat maakte het iets minder gevaarlijk. De totem weigerde echter om goed te blijven staan dus begroeven we hem telkens weer een beetje onder het zand zodat hij wel bleef staan. En toen maakte ik iets heel gênants mee. Ik zag namelijk dat El hetzelfde kaartje had als mij en voor ze kon reageren had ik de totem al weggegrist maar door mijn lompigheid schoot die uit mijn hand om een paar meter verder tegen de rug van een onbekende jongen te belanden. Hij draaide zich om en keek me verbaasd aan. Ik heb braaf mijn verontschuldigingen aangeboden en ben toen de totem gaan halen. Gelukkig dat het geen houten was, anders had die jongen misschien wel ferm zeer gehad. Toen ik terug naar de groep liep zaten ze me allemaal vierkant uit te lachen, toffe vrienden dat ik heb! Ze schoven me vrolijk al hun kaartjes toe, ik had namelijk de totem laten vallen, en met tegenzin schoof ik ze onderaan mijn stapel. Uiteindelijk won Matt het spel, dankzij zijn snelle reflexen. Na het spelletje jungle speed zijn we nog eventjes gaan zwemmen voor we terug keerden naar onze ouderlijk nesten om onze magen te vullen. Nadien is Xan nog eventjes langsgekomen om een film te komen kijken, ik zal je de details maar sparen, en is hij uiteindelijk ook blijven slapen. Gelukkig dat ik bij paps zat, bij mams zou zoiets nooit mogen. Ze had altijd schrik dat er dan iets zou gebeuren en ik was nog altijd ‘maar’ een meisje van 17 jaar. Xan zit nu dus vrolijk te snurken naast mijn bed waardoor ik niet kan slapen en daarom heb ik besloten om mijn dag eens te beschrijven. Zo ziet eigenlijk elke dag van de vakantie er wel zo’n beetje uit, als we aan het meer zijn toch dus je moet niet verdrietig zijn als ik je een tijdje niet schrijf, want als ik elke dag mijn verslag zou doen zou het altijd net hetzelfde zijn en dat gaat op den duur een beetje vervelen voor je denk ik zo dus ga ik dat maar niet doen. En nu ga ik toch eens proberen te slapen want ik ben ongelooflijk moe! Tot schrijfs!

Han