Ik had beter mijn mond gehouden ...

'Goed, dan kunnen we nu gaan,' antwoordde Saphira. Ik had het gevoel dat ik met mijn rug tegen de muur stond. De Rijders gingen staan en liepen naar hun draken. 'Wil je te voet of wil je met ons mee vliegen?' vroeg Arya aan mij. 'Ik loop wel,' antwoordde ik snel. 'Goed. Tot straks, Saphira,' zei Eragon tegen zijn draak, Saphira. 'Tot straks Fírnen,' zei Arya tegen haar draak. Eragon draaide zich naar mij om. 'Klaar?' vroeg hij aan mij. Ik zuchtte. 'Ja, ik ben klaar.' De draken stegen op en gingen naar het DrakenFeest . Ik stond op en we vertrokken. We stapten in stilte door. 'Weet je al welk ei je gaat aanraken?' vroeg Arya aan mij. 'Nee, dat weet ik niet.' 'Er zijn op dit DrakenFeest 22 eieren aanwezig,' zei Eragon tegen mij. 'Hoe kies je eigenlijk de eieren die aanwezig zijn?' vroeg ik aan Eragon.
Hij lachte. 'Jij weet wel welke vragen je moet stellen, hé?' antwoordde hij. Ik bloosde. 'We kiezen de eieren die al het langst bestaan,' zei Arya. 'Sommige eieren zijn al een een paar keer op dit DrakenFeest geweest andere niet.' vulde Eragon aan. Ik knikte.
We stonden nu aan het rand van het bos. 'Klaar?' 'Ja,' antwoordde ik op Eragons vraag. We stapten uit de schaduw van het bos en we werden meteen ondergedompeld in het DrakenFeest. Arya pakte mijn arm en nam me mee naar de eieren. Nou, voor mij was het meer sleuren. We kwamen bij de eieren. 'Nou, ik zou zeggen, kies er maar een uit en raak hem aan,' zei Eragon tegen mij. Plots zag ik hun draken, Saphira en Fírnen, achter de eieren liggen. Ze waren enorm, ook al lagen ze op hun buik. Ik keek naar de lange rijen die er stonden. Massa's mensen stonden in de rij voor een ei. Ik werd al duizelig als ik naar de rijen keek. Ik stond niet graag in een rij. Ik had er een slechte ervaring mee. 'En weet je al welk drakenei je wilt aanraken?' vroeg Arya op een fluistertoon aan mij. 'Nee,' fluisterde ik terug. Mijn blik gleed over de lange rijen. Al de kleur was bijna uit mijn gezicht. Mijn ogen zochten een rij die niet al te lang was. Mijn aandacht werd getrokken door een ei helemaal achteraan. Ik overdreef, het was de voorlaatste. 'Ik weet welk ei ik wil aanraken,' fluisterde ik tegen Arya en Eragon. Ze kijken verrast. 'Welk ei?' vroeg Arya. 'Het voorlaatste,' antwoordde ik. 'Goed, ga maar,' zei Eragon. Mijn ogen schoten naar hen en toen terug naar het ei. Ik ging naar het ei, wandelend, niet lopend, want dat trok te veel aandacht. Vaag hoorde ik dat Arya en Eragon me volgden. Ik stond stil bij het voorlaatste ei. Er stond helemaal niemand aan te schuiven om dit ei aan te raken. Verbaasd zette ik een paar stappen in de richting van het ei. Het had een rare, maar mooie kleur paars. Een oude vrouw pakte zomaar mijn hand en zei: 'Je zou de moeite niet moeten nemen, meisje, om dit ei aan te raken. Ik kom hier al dertig jaar en dat ei is er altijd, maar het kiest niemand! Volgens mij is dat draakje al lang dood en willen ze het gewoon niet toegeven.' 'Mevrouw, mag ik u verzoeken Lucie los te laten?' zei Eragon op een dwingende toon. De vrouw schrok en keek naar Eragon, maar werd niet eens rood van schaamte. Arya voegde zich bij hem en Saphira en Fírnen gomden naar de vrouw. Ze liet me met tegenzin los.
'Raak het ei maar aan, Lucie,' zei Arya vriendelijk tegen mij. 'Alsof die draak voor haar wil uitkomen!' zei de vrouw sarcastisch. Ze draaide zich om en ging weer met haar kleinzoon in de rij staan voor het laatste ei. Ik had het gevoel dat zij al bij alle eieren waren geweest. 'Ja, raak het ei maar aan,' zei ze nog sarcastisch. Ze zweeg onmiddellijk toen de draken woedend gromden. Arya en Eragon keken me vriendelijk aan, dus ik zette nog een paar stappen. 'Nu zou het te gek voor woorden zijn mocht die draak mij kiezen,' zei ik zachtjes. Achter mij fronste Arya haar wenkbrauwen, want ze had mij gehoord. Langzaam ging mijn hand naar dat vreemde paarse ei. Mijn hand bleef er even boven hangen. Ik zag hoe witte lijnen door de paarse kleur gingen. Het ei was heel mooi. Langzaam ging mijn hand naar beneden. Ik voelde hoe mijn vingertoppen het ei aanraakten. Nog geen twee seconden later begonnen mijn vingertoppen warm te worden, héél warm, en begon het ei nog meer te stralen. Het vreemde paars begon gewoon te gloeien! Iedereen keek mij aan, want het draakje dat hierin zat had mij gekozen! 'Proficiat, Lucie!' hoorde ik twee mensen zeggen. Ik draaide me om, mijn vingers gingen van het ei en ik keek recht in de blije gezichten van Arya en Eragon. Saphira en Fírnen brulden luid. Hun vreugde was hoorbaar, dacht ik bij me zelf.