06

“Juliet? Juliet? Kan je me horen?” Zachtjes klop ik op haar kaak en ik zie dat ze haar ogen opent. “Je viel flauw…” fluister ik en ik help haar voorzichtig overeind. “Gaat het?” vraag ik wanneer ze weer goed en wel op haar twee benen staat. “Ja.” antwoordt ze kortaf. Wow. Sorry dat ik je help hoor. Ik wil alleen maar vriendelijk zijn… Ik buk me om haar boeken op te rapen. “Ik kan dat zelf wel doen.” Ze duwt me weg en zet mijn actie verder. “Nee! Het is beter als je het wat kalmer aan doen. Ik zal je naar de schoolverpleegster brengen.”
“Dat is niet nodig.”
“Jawel, miss Horan!” neemt Mister Higgins het van me over. “En Styles, jij kan met haar meegaan. Ik vertrouw je, he!” Meneer Higgins kijkt me streng in de ogen aan, zodat ik zeker niets verkeerd zal doen. Juliet slaakt een diepe zucht. Nou, die kan bot doen… Ze is zeker niet op haar mondje gevallen. Ik neem haar tas en leg mijn hand op haar rug, die zij op haar beurt weer weg slaat. Verveeld draai ik met mijn ogen.
Zwijgend lopen we naast elkaar. Ik vind het nog steeds vreemd dat ze flauwviel. Het was zo plots. Och ja, misschien heeft ze gewoon wat suiker tekort?
“Dus… Waarom kwam je naar deze school?” vraag ik om de stilte te verbreken.
“Dat is persoonlijk. Maar ik koos deze school omdat mijn broer hier ook naar school gaat.”
“Wie is je broer?”
“Niall.”
“Oh! Ik ken hem! Hij zat vorig jaar in mijn klas.”
Even is het weer stil… Zelfs al probeer ik het gesprek wat op gang te houden, nooit praat ze geïnteresseerd mee. Ze negeert me gewoon. We komen aan bij het lokaaltje van de schoolverpleegster. De verpleegster meet haar temperatuur en hartslag af. “Bedankt om haar te brengen,” zegt ze met de bedoeling dat ik de kamer verlaat.
“Hoe komt het dat je flauwviel…?” vraag ik nog snel.
“Gewoon… Ik weet het niet, oke? Is dat zo raar? Laat me gewoon alleen!”
Ik draai me om en been meteen weg. Waarom doet ze zo bot? Heeft ze agressieproblemen ofzo? Ik slenter door de gangen. Wiskunde, denk ik bij mezelf. Ik ben nu toch al te laat, het enige wat ik zal doen is de leerkracht en mijn klasgenoten storen als ik nu de les binnenstorm. Ik sla gewoon een uurtje over. Ongemerkt sluip ik naar mijn kamer. Ik klap mijn laptop open en check even mijn Twitter. Ik typ haar naam in en kijk of zij een pagina heeft. Juliet Horan, enter. Meteen bekijk ik haar foto’s.
Mooie meid. Maar man, wat heeft ze een stom karakter. Als ik voetstappen hoor, klap ik mijn laptop dicht. Ik mag eigenlijk helemaal niet in mijn kamer zitten nu. Snel sta ik recht en sluip terug de gangen door. “Mister Styles,” hoor ik een schriele vrouwenstem zeggen. Er loopt een rilling over mijn rug en ik draai me met mijn gezicht omlaag om. “Waarom ben je hier? Moet jij niet in de les zijn?” De internaat-werkster komt dramatisch op mij afgestapt. “Uhm.. wel... Ik voelde me niet zo goed dus kwam ik naar mijn kamer om een beetje te rusten.” Het komt er zo ongeloofwaardig uit en ik bijt nerveus wat op mijn lip. “Ik ken jouw trucjes, Mister. Ik werk hier al lang en ik ben jouw verhaaltjes gewend.” Ik zucht luid en stap met haar mee naar het studielokaal, waar ik moet gaan schrijven. Leuk begin van het nieuwe schooljaar