III

'Ben je een wees?', vroeg hij, zodra ik klaar was met spelen. Ik knikte en keek naar mijn handen, met moeite de tranen binnenhoudend. Hij knielde een beetje, zodat hij op ooghoogte was met me. Ik keek hem aan. Die ogen... Mijn buik weer, zeker toen ik die blik zag. Een hele meelevende, lieve blik. Opeens sloeg hij zijn armen om me heen. Verrast deed ik even niks, maar sloeg daarna mijn armen om zijn nek en legde mijn hoofd op zijn schouder. Ik liet de tranen komen. Ik verpestte zijn shirt nu helemaal, maar dat leek hem niks te interesseren. Hij rook zo lekker. Hij hield me nog even zo vast en liet toen los. Zijn ogen keken me aan en ik was even verloren. Hij schudde even zijn hoofd en knipperde. Hij was alweer afgeleid? Door wat? Hij stond op en trok me mee naar boven. Hij legde zijn handen half op mijn wangen, half in mijn nek en veegde mijn tranen weg met zijn duimen. Hij was zo lief.
'Dank je', zei ik doog. Hij grinnikte.
'Kom je dan over een uurtje?', zei hij. 'Ik kom je wel halen', zei hij, zichzelf verbeterend. Ik grinnikte. Hij gaf me weer een schuime glimlach en draaide zich toen om. Toen hij de deur dicht sloeg, ging ik weer zitten. Ik zuchtte.

Ik keek in de spiegel. Mijn haar zat weer goed en je kon niet zien dat ik had gehuild. Ik ademde in en uit. Een klopt op de deur.
'Kom binnen', zei ik en de deur ging open.
'Kom je?', vroeg Dan. Ik knikte langzaam. Ik stond op en liep naar de deur. Ik voelde zijn aanwezigheid achter me, terwijl we naar zijn kamer liepen.
'Ik dacht aan een jongens tegen de meisjes', zei hij toen hij de deur achter zich dicht deed. Ik knikte nerveus. Hij liep naar zijn bureau en pakte een camera, een Canon kon ik vanaf hier lezen. Hij zette de camera en maakte hem vast aan een standaard, de camera richtend op zijn bed. Hij zette hem aan en ging zitten. Hij klopte op de plek naast hem en langzaam ging ik zitten.
'Oké', begon hij. 'Ik heb al wat punten gemaakt en daar moet je op antwoorden. We gaan kijken welk geslacht het moeilijker heeft.'
Ik knikte en Dan begon te praten voor de camera.

'Was dat leuk?', vroeg hij toen hij de camera uitzette. Ik knikte en hij gaf me weer die schuine glimlach. Ik keek naar mijn handen. Ik voelde dat hij me aankeek. Ik keek weer op. Ik zag hem snel wegkijken, zogenaamd bezig met de camera van de standaard afhalen. Ik stond op. Wat nu?
'Bedankt voor het meehelpen', zei hij. Hij legde zijn camera op het bureau en keek me weer aan.
'Graag gedaan', zei ik. Hij liep naar me toe en gaf me een knuffel. Hij rook zo lekker.

Ik tokkelde wat op mijn gitaar, maar niks bijzonders. Gewoon wat willekeurige noten, maar geen echt lied, geen melodie. Ik was ook een beetje afgeleid. Door Dan, door school, door alles. De video stond inmiddels online en hij was goed gelukt, maar in de comments stond steeds dat we een leuk stel zouden zijn. Dan reageerde daar een beetje koeltjes over, alsof het hem niks kon schelen. Ik wist al wel een beetje dat hij me niet leuk vond, maar het deed toch pijn. Starend naar de tv die uitstond en niks precies tokkelend op mijn gitaar, verdween ik een beetje. Ik zonk langzaam weg. In slaap, dromend over alles.