Hoofdstuk 12

Eenmaal terug bij Malfoy Manor, was de blos alweer van zijn gezicht verdwenen. We hadden veel gelachen en hadden veel gemeen. Vooral als het om Quidditch ging. Hij was seeker en ik was een beater. Zo hadden we toch nog wat om over te praten, terwijl we het er niet eens veel over hadden. We hadden het wel wat over Quidditch, wat over school, over ons voorbestemde huwelijk en over wat ons interesseerde. We hadden veel gelachen, wat me verbaasde. De arrogantie was als je alleen met hem was, verdwenen als sneeuw voor de zon. Klaarblijkelijk dus. Eenmaal binnen, gaven we Narcissa onze boodschappen en de bos met rozen. ‘Wauw,’ zei ze onder de indruk. ‘Zoiets zou ik zelf nooit gekozen hebben, maar ze zijn prachtig.’ Onwennig draaide ik mijn hoofd weg. ‘Wie heeft ze uitgekozen?’ ‘Ik,’ mompelde ik stil. Narcissa lachte even zachtjes. ‘Had ik kunnen weten.’
‘Ben ik nu al voorspelbaar?’ Vroeg ik grijnzend. Doordringend keek ze me aan en aan haar gezicht zag je, dat ze nadacht. ‘Nee,’ antwoordde ze uiteindelijk. ‘Je bent alles behalve dat, maar Draco zou nooit paarse rozen kiezen. Eerder iets simpels als wit of zoiets.’ Ik sloeg Draco op zijn schouder. ‘Saaie doos dat je bent. Je kiest standaard witte rozen, dat is echt enorm saai.’ Zuur keek hij me aan. ‘Ik zal het onthouden voor later,’ bromde hij. Ik grinnikte en vertrok daarna naar boven. In Malfoy Manor, gingen beide onze eigen weg. Ik settelde mezelf weer op het balkon en staarde wat over het gazon en keek wat naar de vogels die voorbij vlogen. Langzaam kropen de uren voorbij en riep Narcissa me alweer voor het avondeten, toen ik mijn nagels net zwart had gelakt. Vlug schoof ik mijn voeten in mijn hakken en wandelde daarna op mijn gemak naar beneden. Het was nog licht buiten en de temperatuur was voor de verandering dragelijk geworden. Het was niet meer benauwd warm, maar gewoon lekker warm. Vandaar dat Narcissa had bedacht, om buiten te eten ten minste dat had ze naar boven geroepen. Halverwege de trap bedacht ik me dat Pansy en haar ouders zouden komen eten. Ik haastte me weer naar boven, waardoor ik tegen Draco op knalde. ‘Wat ga je doen?’ Vroeg hij verbaast. ‘Pansy, ouders, eten, kan me niet vertonen zo,’ ratelde ik korte woorden aan elkaar. Gelijk daarna klapte ik de deur van mijn kamer dicht. Die vervolgens weer op gegooid werd door Draco, toen ik een jurk over mijn hoofd probeerde te hijsen, schoenen aan probeerde te doen en make-up probeerde aan te brengen. Het ging niet zo succesvol, ik schopte mijn schoenen omver, zat vast in mijn jurk en had eyeliner op mijn neus zitten. Draco staat enkel te lachen. ‘Sta niet zo te lachen maar help me liever,’ snauwde ik. ‘Rustig aan het zijn de ouders van Pansy maar.’
‘Ja en Pansy zelf. Die mag me niet zien als een of andere huppelkut, dat verpest mijn reputatie!’
‘Komen jullie nog?!’ Riep Narcissa vanaf beneden. ‘Ja!’ Schreeuwde Draco terug, die ondertussen mijn jurk goed trok. ‘We komen er aan! Schiet op!’ Siste hij me toe. Hij bukte en plaatste mijn voeten in mijn schoenen, terwijl ik mijn make-up goed deed en sieraden om deed. Ik streek mijn haar goed, waarna we naar beneden holden. Van mijn schoenen zou ik nog spijt krijgen en inderdaad. In onze haast, bleek ik haken, viel voorover waarna we een aantal treden naar beneden vielen. ‘Sorry,’ grinnikte ik toen ik hem overeind hielp. Daarna sloegen we de hoek om en stond iedereen beneden ongeduldig op ons te wachten.