17

Hoezo is dit niet alles? Wat bedoelt hij daarmee? Ik geef hem een rare blik. Waarmee ik eindelijk mee bedoel praat verder en snel! Maar hij lijkt niet echt door te hebben. Ik zucht. Nu komt het, nu komt de drama. 'Wat bedoel je Niels, wat is er nog meer ?" vraag ik rustig. Hij lijkt er duidelijk moeite mee te hebben. Misschien was het van Jari wel een die toneelstuk aan het spelen in en is er helemaal niks van waar wat hij vertelt had. Of misschien spreek hij wel de waarheid en Niels niet? Ik weet echt niet wie ik moet geloven. De jongen waar ik verlieft op ben? Of de jongen die ik net een half uur ken? Die allebei een heel ander verhaal vertellen.

Ik hoor Niels drie keer zuchten en hij begint dan aan het volgende verhaal.

We dachten dat Jelle dood was. Dat ophangen 'de manier was'. Maar dat was niet zo. Na meer dan een half uur gewacht te hebben, kwam hij weer tot leven. We stonden helemaal geschokt te kijken. Hoe kan dat nou? We hadden gefaald. Jelle was nog steeds hier. Hij moest weg. Het moest echt. Een paar dagen later had Jari hem door zijn hoofd geschoten. En daar ging het licht puntje hoog in de lucht. Hij was nu echt dood. Maar het ergste was nog dat ik van alles de schuld kreeg. Heb zelfs een jaar in de gevangenis gezetten. En nooit heb ik meer iets van Jari gehoord. Ik ben gedumpt. Gedumpt als troep. Ik was alleen nodig om de straf te krijgen.

Langzaam kijk ik Niels zn kant op. Een kleine traan rolt over zijn wang, hij heeft er duidelijk moeite mee en ik snap het. Ik snap het totaal. Je word beschuldig dat je je eigen vriend heb vermoord, terwijl je andere vriend het eigenlijk heeft gedaan. Toch vind ik het ergste dat niemand hem gelovende. Hoe rot leven moet Niels wel niet hebben? Of voor nare dingen achter de rug ?

'Niels ik snap dat het moeilijk is om over te praten, maar ik heb mijn antwoord nog steeds niet gekregen' zeg ik rustig. ' Weet ik, weet ik' zegt Niels terug. 'Ooit had hij mijn vertelt dat hij dingen zag die er niet waren, zoals bomen die weg lopen, vissen die liedjes voor hem aan het zingen zijn, het gras dat gaat dansen, vogels die tegen elkaar praten, dat soort dingen, 'meid hij draaide door, hij werd gek' zegt Niels langzaam, ik denk omdat hij bang ik hoe ik ga reageren. ' Denk je dat dat ook bij mij gaat gebeuren?' vraag ik met een beetje angst in mijn stem. ' Ik weet het niet, laten we hopen van niet' antwoord hij eerlijk.

De zon schijnt langzaam door de bomen, dat betekend dus dat het alweer ochtend is. We hadden nog de hele nacht gepraat over van alles en niks. Eindelijk weet ik wat voor soort persoon Jelle was, aardig, beleeft, behulpzaam, eigenlijk gewoon het perfect persoon. Waarom moest het nou bij hem gebeuren? Het was zn goed persoon. 'Ik ga, ik heb nog wat op telossen' zeg ik. Hij knik, staat op en geeft me een knuffel. Geen knuffel van verliefdheid, maar een knuffel van vriendschap. Ik volg mijn hart en mijn hart zegt dat ik Niels moet geloven, dus dat doe ik.

Het is nog vroeg in de ochtend dus ik denk niet dat Jari al wakker is. Ja je leest het goed ik ga naar Jari. Hij heeft al die tijd glas hard staan te liegen ! Hard bots ik drie keer op de deur. Ik hoor wat gekreun van de andere kant van de deur komen. Voordat hij de deur helemaal open heeft gedaan, sta ik al binnen.