02: De buren

Ik word wakker om half tien. Wow, ik heb lang geslapen, normaal slaap ik maar tot acht uur ofzo. Ik ga naar beneden en maak een ontbijtje voor mezelf. Als ik naar de woonkamer loop zit mijn moeder ook al aan de tafel. ‘Heei schat, lekker geslapen?’ ‘Ja, eigenlijk wel.’ ‘Ik ga straks naar de winkel. Wil mee of blijf je hier?’ ‘Ik blijf liever hier, denk ik. Mijn kamer verder inrichten, enzo.’ ‘Oke, is goed.’ ‘Mam, hoelaat gaan we naar de buren?’ ‘Ik heb afgesproken dat we daar blijven eten, dus we gaan er ongeveer half zes heen.’ ‘Oke’ ‘Wilde je nog iets gaan doen dan?’ ‘Nee, niet echt, wilde het gewoon weten.’

Half zes
‘Lisa, ben je klaar, dan gaan we naar de buren.’ ‘Oke, ik kom eraan.’ Mijn kamer is bijna helamaal ingericht. Alle posters hangen, mijn kleding hangt in mijn kast. Mijn boeken, cd’s en dvd’s staan gesorteerd in de kast. De meeste verhuisdozen zijn al weg.
Ik pak mijn mobiel, kijk nog even in de spiegel en loop naar beneden. ‘Klaar?’ We lopen naar de buren. *dingdong* Simone doet open. Ze geeft me een hand. ‘Hoi, ik ben Simone, hoe is het met je?’ ‘Hee, ik ben Lisa, en met mij gaat alles goed.’ ‘De jongens zitten binnen, ga maar.’ Ik loop naar binnen. Er loopt meteen een jongen met dreads naar me toe. ‘Hee, ik ben Tom.’ zegt hij vrolijk. ‘Ik ben Lisa’ Hij komt me bekend voor. ‘Hee, zit jij niet in Tokio Hotel?’ ‘Ja’ zegt hij trots. De jongen die op de bank zit is dan dus Bill. Ik loop naar hem toe. ‘Hee, ik ben Lisa.’ ‘Ja, hoi’ zegt hij geirriteerd, chagrijnig en verveeld tegelijk, zonder zijn blik van de tv af te halen. Verbaast blijf ik staan. ‘Let maar niet op hem’ zegt Tom. ‘Waarschijnlijk is zijn favoriete shirt vies geworden, ofzo.’ ‘Ow, dat verklaard het.’ 'Wil je wat drinken?' 'Heb je cola?' Hij komt terug met twee glazen cola en geeft er een aan mij. ‘Dus je kent Tokio Hotel, hoe een grote fan ben je?’ ‘Nou ja, ik ben niet echt een grote fan, maar ik vind jullie muziek wel heel goed.’ Hij begint te lachen. ‘Dankje, speel jij ook een instrument of zing je?’ ‘Ik speel piano.’ ‘Wil je een keer iets voor me spelen?’ ‘Ik ben niet zo heel goed, hoor.’ ‘Maakt toch niet uit? Ik kan het ook niet.’ Op dat moment roept Simone, die ondertussen ook weer is binnengekomen, dat we even moeten komen. ‘Ik had eigenlijk gepland om pizza te eten, maar die moet ik dan nog even bestellen. Welke willen jullie?’ ‘Hawaï’ roep ik gelijk. Tom neemt pizza Magherita.
Terwijl we wachten neemt Tom me mee naar boven om zijn kamer te laten zien. Zijn kamer is rommelig, maar niet zo erg als bij andere jongens. Hij heeft posters, van Samy deLuxe en andere rappers. Er staat een mooie gitaar in de hoek. ‘Wat vind je?’ ‘Mooie kamer, hoor.’ ‘Wil je Bill zijn kamer ook zien?’ Ik denk even na, misschien wil Bill dit wel helemaal niet. Toch zeg ik: ‘Ja, is goed.’ We lopen ernaartoe. Deze kamer is helemaal opgeruimd. De muren zijn zwart en rood. Op de vloer ligt een zwart kleed. We lopen weer naar Tom’s kamer. We praten wat over onze hobby’s en interesses tot Simone roept dat de pizza’s er zijn. We gaan met zijn allen aan de tafel zitten. ‘En ben je al een beetje gewent hier?’ vraagt Simone. ‘Ja, een beetje, het is hier wel heel anders en ik moet ook nog wel een beetje aan de taal wennen.’ ‘Je spreekt anders wel heel goed Duits, hoor.’ zegt Tom. We eten verder en het is best wel gezellig. Op Bill na dan, die niks zegt en de hele tijd chagrijnig voor zich uit zit te staren.

Reacties? Hoe is dit tot nu toe?