008

Ik sloomde het 2de uur door. Die 4 pintjes waren er te veel aan. maar om 1 of andere manier heb ik het gevoel dat ik het nodig had. Ik had het nodig om even alles te vergeten. Ik moet toegeven. Ik weet maar half wat er in het 1ste en 2de uur gebeurd is. Ik weet dat we Engels en geschiedenis hadden. Maar meer herinner ik me niet meer. “Liam ben jij dat?” loom draaide ik me om. Ik schrok me een bult.
“Rose. Dat is. ja ik ben Liam” zei ik lachend. ik had het bruin harige meisje hier niet verwacht. meestal wanneer ik zeg dat ik mensen ga bellen of beloven te bellen na de 2de keer doe ik dat toch nog niet. omdat ik geen behoefte had aan een relatie. het kleine probleem is dat ik dat nu wel ben. ik wil iemand die om me geeft. iemand die van mijn kan houden. die me laat lachen bij de domste dingen.

maar iedereen die ik leuk vond is niet in me geïnteresseerd. en ik ben nieet aan het praten over daniellle of mijn kleine crush op Mr. Horan. nee ik ben aan het praten over iedereen die ik wel leuk vond het voorbije half jaar. ik zuchte en besloot maar eens een gesprekje met mijn onenightstand te voeren.
“ik wist niet dat je hier op school zat” zei ze. “ik heb je hier ook nog nooit gezien hoor” zei ik. dat is wel waar. ik had het dunne meisje hier nog nooit gezien. anders zou ze me waarschijnlijk ook wel herkend hebben. ik schrik mensen blijkbaar af.

“ik ben nieuw hier” ik knikte. “inderdaad dat klinkt logisch” ze lachte om mijn ietwat domme antwoord. “wat. Ik ben niet meteen naar huis gegaan. Ik had nog wat pintjes met mijn beste vriend.” dat was een leugen. ik heb nog vlug wat worden gewisseld met Louis maar die was meer in mn zus geïnteresseerd dan in mij. “heb je jade thirlwall gezien gisteren?” ik knikte. “wel haar lief is hier leerkracht” weer knikte ik “weet ik. Hij is mijn chemie leerkracht” zei ik tegen haar. Ze keek me geschrokken aan. “wat. Het is maar haar lief. Ik bedoel het is een leerkracht. Niet dat ik er bevriend mee zou kunnen raken of zo.” Zei ik. Ze lachte.

“kom je mee naar mijn kluisje” ik knikte. “het is toch speciaal. Kan je lekker zeggen tegen iedereen mijn leraar chemie date iemand populair” in de verte zag ik hem komen. Dus ik knikte gewoon. Ik stond tegen de kluisjes naar haar te het kijken. “ik bedoel. Ik zag die foto’s in dat ene blad. Mijn buur was het aan het lezen in de aula. En alhoewel hij er redelijk trashy uitzag. Was hij toch hot. Ik bedoel. Moest hij mijn leerkracht zijn zou ik de hele les zitten te staren. Chemie zou niet bepaald mijn beste vak worden denk ik” opnieuw knikte ik. nu is ze even aan het zeggen wat ik denk. dank je Rose. iemand die mijn gedachten kan lezen. dat is totaal niet eng hoor. ik zag dat mr. horan wat over jade had opgevangen en hij stond nu naast Rose.

ik keek heem kort aan. “suprise” zei ik toen hij naast haar stond en ze was aan het zeggen hoe zijn bleach blonde haar perfect bij zijn huidskleur paste ze keek op en keek me vragend aan. ik lachte gewoon “dankje ik zal het onthouden” zei hij. hij knipoogde naar haar en liep weg. Rose stond me aan te kijken met grote ogen. En ik begon te lachen.

Omdat het gewoonweg grappig was. maar ook omdat die knipoog. Dat kleine gebaar. Ik wou dat hij het naar mij deed. Ook al weet ik dat het maar een grap was toch deed het pijn. “liam. Leef je nog?” verward keek ik op. Rose stond me vreemd aan te kijken. “de bel is net gegaan. Ik vroeg je wat je nu hebt?” “ik. Oh Chemie. Ik zou beter gaan.” “ik zie je morgen oke?” ik knikte. Lang leve de woensdagen. Traag en sloom wandelde ik naar het lokaal. Eerlijk gezegt kon het me vandaag niet echt schelen. Ik was niet van plan om echt iets te doen vandaag. Ik was blij dat ik toch niet de laatste was vandaag. Sloom wandelde ik naar mijn hoekje. Ik zat er graag. Niemand hield echt rekening met mij. En ik vond dat geen probleem. “dus ik heb goed nieuws vandaag. Nog maar 2 uur en dan kunnen wee allemaal naar huis. Feestje” ik had zin om te reageren. Net zoals de andere 19/20 van de klas.

“wel zo veel enthousiasme. Wel hier komt het fantastische nieuws ik geef een toets volgende week maandag. Van pagina 5-15. Feest” zei hij. Hij verwachte geen applaus of reactie. Meer dan zuchten kregen we er niet uit. Snel noteerde ik het in mijn agenda. Maar meer dan dat was ik niet van plan te doen vandaag. Ik ging dezelfde strategie als deze ochtend toepassen. Het is redelijk simpel eerst leg je je hoofd op de bank en dan geef je niets om wat de leerkracht aan het zeggen is. Dat werkte de eerste 2 lesuren. Maar dat komt omdat de meeste leerkrachten niet om hun leerlingen geven. Maar ik zou moeten weten dat blondie van Chemie dat wel deed dus het moment dat ik echt in slaap viel. Misschien 5 minuutjes. 2 koude handen legden in mijn nek natuurlijk schreeuwde ik het uit.

“ahhh” schreeuwde ik. Ik schoot op en keek verward om me heen. Hij lachte om me. “wat, waarom zou je dat doen? Wil je me dood ofzo?” ik was boos en vooral verward. “wel jij dacht dat slapen in mijn les een goed idee was” “tuurlijk was het een goed idee. Ik doe het al de hele dag.” Zei ik nu. “wel misschien zou je eens kunnen proberen ik weet het niet opletten. Al maak je een tekening van een bosaap. Of iets anders nuttig. Weet ik veel. Jou zien slapen maakt me jaloers. Wil ik ook” zei hij. Ik keek rond en wenkte hem iets dichter. “ze zouden het niet merken moest je slapen. Kom op het is niet moeilijk. Als ik het zelf kan” fluisterde. Hij knikte. “dat is omdat ik ze net een taak heb gegeven dat eh redelijk veel punten bevat. Um tegen het einde van het lesuur. En dat is ongeveer 10 minuten.” Fluisterde hij terug. “kan ik dat nog inhalen?” vroeg ik nu.

“met een gemiddelde van 110 procent moet dat wel lukken” fluisterde hij terug. Ik zuchte. “dat moet wel lukken” zei ik terwijl ik mijn hoofd terug legde. “kom op. Ik wil niemand buizen” “hoeveel krijg ik voor mijn naam?” “ik kan je een half puntje geven” zei hij. ik zuchte en besefte dat ik dit tocch zou moeten doen wou ik nog iets van punten willen voor chemie dit jaar. "wat moeten we doen? Ik uh was niet echt aan het opletten”

vroeg ik een klein beetje hulpeloos. hij zuchtte en nam een stoel. Hij begon alles uit te leggen en alhoewel ik deze keer wel oplette wat heel moeilijk was. Voelde ik me speciaal. Dat we in een klas zitten met 20 leerlingen. En toch besteed hij aandacht aan mij. We maakten de opdracht samen. Wat grappig is omdat hij de leerkracht is. Maar op 1 of andere manier heb ik het gevoel dat hij zich closer voelt naar ons toe. Anders dan andere leerkrachten. Het lesuur was om en ik moest nog net de laatste stap afwerken. Vlug krabbelde ik het juist antwoord op het blad. En gaf het af.

“dank je. Dit is. Ik zou meer dan dank je moeten zeggen. En sorry dat ik sliep in je les. Ik heb vannacht niet zo veel geslapen” wat hij voor mij gedaan heeft was echt zo vriendelijk. Ik zou maar een 5 kunnen hebben voor mezelf terwijl het op 25 staat en eigenlijk voor redelijk veel punten meetelt. Hij knikte. “graag gedaan eigenlijk. En het is oke. Zolang je niet meer slaapt in mijn les. En misschien eens probeert op te letten. Heb je les nu?” ik schudde mijn hoofd. “nope. Ik ga naar huis. Slapen” zei ik nu. Hij lachte. “ik ook. Als ik geluk heb” Ik was al naar buiten aan het wandelen maar stopte om terug te kijken. “overbodige informatie meneer” zei ik. Mijn ogen waren iets groter. “nog een fijne dag” zei hij lachend. Dit deed hij express. Bitch. Ik vloekte stil en beende uit de school.