Day 22

Niall verranderd zijn onschuldige gezigt naar een grijns waar ik een beetje bang van word. 'Wat?' vraagt hij terwij hij me diep in mijn ogen kijkt. 'Ik had je al die tijd al in de gaten!' speel ik mee, ik zie hem denken. 'En wat doe jij hier dan?' gaat hij erop in. 'Ik ben je gevolgd.' 'Maar jij was hier eerder dan mij.' merkt hij op. Shit hij is hier wel heel goed in. 'Dat is wat ze willen dat je denkt.' zeg ik terwijl ik hem met mijn blik doorboor. 'Oke, laten we het op gelijkspel houden.' zegt hij en hij steekt zijn hand uit die ik stevig aanpak en ik knik erbij. 'Ik zeg niks als jij ook niks zegt.' zeg ik en pak mij eten weer. 'Afgesproken'.
Als we uitgegeten zijn lopen we samen weer naar boven 'Moeten we vaker doen.' zeg ik glimlachend. Hij grinnikt en knikt. Ik open mijn deur en stap mijn slaapkamer in en kijk nog even tot Niall zijn deur heeft gesloten. Ik sluit zelf ook de deur en zie dat ik mijn gewone kleren nog aan heb. Ik kleed me snel even om en kruip dan mijn bedje in. Met een tevreden gevoel val ik in slaap.

'Scarlett, kom je eten?' roept iemand van onder de trap. 'Ik kom al mama.' roep ik terug en ik spring van de bank af en ren met mijn knuffeltje naar de keuken. Ik kruip op de stoel en ik bungel nog met mijn voetjes boven de vloer. Mijn moeder zet een bord voor me neer en ik snuif de lekkere geur op van pannenkoeken. Ik pak de stroop en laat het langzaam uit de fles glijden tot mijn hele pannenkoek is ondergegraven met stroop. Ik rol 'm op en pak hem met mijn handen vast en stop 'm in mijn mond. We zitten met z'n vieren aan tafel, mama, papa en Rosie. Rosie en ik zijn tweeling zusje, eeneiïg en daar maken we graag gebruik van het enige verschil is dat zij stijl haar heeft en ik krullen. We halen altijd de grappigste streken uit met z'n tweeën. Als ik en Rosie klaar zijn met eten rennen we samen naar buiten en laten papa en mama alles op ruimen. 'Wat gaan we doen.' vraagt Rosie als we een stukje uit de buurt zijn gerent. Ik haal vragend mijn schouders op. 'Laten we anders die Niall weer gaan pesten.' stelt ze voor, stiekem was ik vond ik Niall wel heel leuk maar ik wilde niet voor schut staan tegenover Rosie. Ik knik en we lopen naar Niall's huis. Net voor ik op de bel druk hoor ik iemand roepen: 'Rosie, Scarlett, komen jullie, we gaan.' roept mijn moeder. Rosie slaakt een zucht, 'de volgende keer dan?' vraagt ze waarop ik knik. Samen rennen we weer terug, de auto staat al klaar en Rosie en ik springen er in. Ik heb zo zin, ik ben nog nooit naar de andere kant van de wereld gevaren.
Als we daar aangekomen zijn ren ik met mijn handje in die van Rosie aan boord. Ik trek Rosie overal mee naartoe en andersom, we waren echt onafschijdelijk. 'We gaan vertrekken, hebben jullie er zin in?' vraagt papa als hij klaar is met alle spullen aan boord te brengen. Rosie en ik knikken tegelijk hevig met onze hoofdjes.
In de avond schrik ik wakker, Rosie die naast mij licht slaapt nog. Ik loop naar buiten, Het is hard aan het regenen en aan het bliksemen. Alle bemanning zijn druk aan allemaal touwen aan het trekken en de stuurman zit hevig aan het stuur te draaien. Papa helpt ook, ik loop naar hem toe tot er een enorme golf komt die mij van het schip af gooit. Het laatste wat ik zach was papa die geschokt naar me keek. Ik kom weer boven het water en zie papa aan de rand van de boot die al een stuk van mij af is 'Hou vol Scarlett!' is het laatste wat ik hoor...

Ik schrik op en ik ben helemaal buiten adem. 'Scarlett? Rosie?' mompel ik. Ik herhinner me het weer, ik ben Scarlett Johnson...

__________________________________

Extra lang stukje voor jullie:D
Ik ben echt super blij met jullie:) weer 1+ abbo(flower)
Reactie/kudo?