The trap

Op het schoolterein, juist aan de poort moest ik mijn toverstok inleveren.
Ik zag dat Lucius hem in een doosje stak en daarna in zijn zak.
Het was raar. Waarom braken ze hem gewoon niet?
"Deze is weg. Veilig uit jouw handen en nu hup naar je lieve papie."
Hij pakte me bij de schouders en duwde me door de poort.
Hierna verdwijnselde we en verschenen bij huize Malfidus.
Al die tijd duwde Lucius me vooruit en keurde me geen enkele blik waardig.
Hier was hij de kille dooddoener die trouw naar Voldemort luisterde.
"Gespuis" ontsnapte mijn lippen zonder dat Lucius het hoord.
In het huis werd ik meteen naar de kelder geleidt waar ze me opsloten.
Het was er aarde donker toen de deur achter me gesloten werg.
Op de tast doorzocht ik het hele doolhof. Niet. Niets wat ik kon gebruiken en ik vloekte binnensmonds.
Boven was er gestommel en gepraat te horen. Maar niets was duidelijk om het te verstaan.
Die nacht sliep ik op de koude vloer met enkel de kleren die ik aanhad om me warm te houden.
Ik mijn dromen vloog ik naar Zweinstein en dan heerlijke warme hemelbedden. de vriendelijke omgeving.
Daarna kwam de gang weer. De gang met de zwarte deur die op een kiertje stond. Er scheen licht.
Een hand reikte naar de deur. maar het was niet mijn hand. Er stond iets om de hand
Ik mag niet liegen.
De hand van Harry. Wat deed Harry ...? Opeens schrok ik wakker van een hand op mijn schouders.
Bijna gilde ik het uit toen ik Narcissa haar gezicht zag.
"Rustig. Ik heb je wat eten en dekens gebracht. Ik dacht dat je het nodig zou hebben.
Ik wil je niet ongerust maken maar je vader is iets ergs van plan.
Als het je lukt. Stop hem voor er gewonden vallen. En zorg goed voor je zelf meisje."
Hierna verdween ze in een moment dat de woorden nog niet waren doorgedrongen in mijn hoofd.
"Dankje" fluisterde ik haar na. Nu wist ik het zeker. Voldemort wilde iets van Harry en daarom toon hij de deur.
De deur naar wat en waar stond hij?
De dagen verstreken en ik bleef piekeren en aftellen. Aftellen naar het moment van de deur.
Het moest tegen de middag zijn wanneer ik in slaap viel.
De droom was er weer. Elke keer weer het zelfde. De deur en Harry zijn hand.
Maar deze keer ging de deur open en kwamen we in een han vol rekken met glaze bollen.

Er klonk geschreeuw. Ergens in het midden ban een rij zat Sirius. Geboeid tegen een kast.
Hij zag er zo zwak uit en toch levensecht.
"Pak de bol Sirius, PAk hem, Je weet dat ik hem niet kan pakken." Voldemort zijn stem
"Nee " schreeuwde Sirius
"Crusio"
Ik werd wakker van het geschreeuw. Niet alleen vanuit mijn droom maar ook van boven mij.
Hoewel dat meer als vreugde klonk dan als pijn.
"Haal haar, Haal haar" schal het door het hele huis.
Er klonk gestommel bij de trap en deur ging open. 2 dooddoeners liepen op me af en sleurde me naar boven.
Voor de voeten van Voldemort.