Hoofdstuk 27

Bella POV
We waren nog niet eens een half uur binnen en Aurora gedroeg zich al weer als een klein kind, Esmee had eten voor ons gemaakt, wat kan Aurora schokken als zij honger heeft zeg.
Voor het eten kon ik me gelukkig nog net even omkleden, ik trok een blauw hemd met een roze korte broek aan. Ik ging nog even bij de andere op de bank zitten maar merkte al gauw dat ik erg moe was, dus besloot ik maar om alvast naar boven te gaan. Ik kroop in bed en sloeg de dekens om me heen.

volgende morgen
Ik werd al vroeg wakker, Aurora lach nog te slapen. Stilletjes sloeg ik de dekens van mij af en liep de gang op, nam even en korte break in de badkamer om me haren te bekijken en om even snel naar de toilet te gaan. Na een paar minuten liep ik toch maar naar beneden. Half slaap dronken zette ik me passen naar de woonkamer. "Goede Morgen" werd er door iedereen gezegd en ik voelde me meteen een klein beetje wakker, "Goede Morgen" brabbelde ik terug en liet me neer ploffen op een stoel. "Is Aurora nog niet wakker?" vroeg Esmee nu glimlachend, ik schudde me hoofd, "dat kan nog wel een paar uur duren, als ze een paar uur later als ik ben gaan slapen pas naar bed is gekomen, kan ik de klok op twaalf uur zetten voordat mevrouw pas eindelijk der bed uit komt rollen" zei ik wat mompelend. Emmet begon te lachen en ik keek hem fronzend aan. "Heb je al trek?" vroeg Esmee nu vriendelijk, ik haalde me schouders op was nooit echt een prater in de morgen. Mijn maag was gelukkig nog stil dus dat kon me niet verraden. Ik wierp een korte blik op de klok en het was nu half tien. Emmet zette de tv aan en begon er naar te turen, een paar uur later kwam ook eindelijk opnieuw gestommel van boven. Eindelijk me jongere zusje is wakker. Ze kwam letterlijk huppelend naar beneden in haar t-shirt. "Aurora broek" mompelde ik naar der toe terwijl ze langs me heen huppelde, ze gaf me een vernietigende blik en bekeek me daarna keurend. "Dat kan ik beter aan jou vragen waarom heb jij mijn broek aan?" bromde ze nu boos naar mij, ik keek haar geschrokken aan, "jou broek, heb jij deze dan ook?" piepte ik zacht ze knikte naar me wierp weer een blik, van die ga je niet menen he. "Okè" zei ik maar zacht naar der.