1.2

Die avond kan ik Justin niet meer uit mijn hoofd zetten. Waarom is hij weer terug in stratford? Toch lijkt me het antwoord op die vraag heel logisch; hij wilt zijn familie zien. Het gezicht van de boze Pattie flitst telkens weer voorbij. Ik voel me misselijk en ik heb het warm, maar helaas is er niemand die voor me kan zorgen. Niet dat ik dat verwacht, ik weet zelf wel dat dat onmogelijks is. Een zachte, verdrietige zucht verlaat mijn mond. Ik staar naar de kale muren van mijn kamer. Waarom glimlachte Justin naar me? Ik bedoel, als ik vroeger zou worden gepest en een aantal jaar later zou ik de pester tegenkomen, zou ik alles doen behalve vriendelijk glimlachen.
'Scarlett!' Hoor ik mijn vader beneden roepen.
Ik sta moeilijk op van de grond en loop dan naar beneden toe.
'Wat is er?' Ik kijk naar het gezicht van mijn vader, dat sinds eerst in tijden weer een beetje vrolijk staat.
'Ik zag dat je hard hebt geleerd deze vakantie. Ik ben trots op je meid. Aangezien je ook hele goede cijfers hebt wil ik je vanavond meenemen naar Kings.' Kings is het favoriete restaurant van mijn vader. Het is zo'n restaurant waar je met al je familie zit. Er word vooral eten van de barbecue geserveerd, iets waar ik zelf niet zo heel veel van houd. Een soort van Western restaurant. Sinds mama en mijn autistische zusje het huis hebben verlaten, zijn we nooit meer bij Kings geweest.
'Leuk.' Ik pers een kleine glimlach op mijn gezicht en kijk naar de stoppels op mijn vaders wangen.
'We vertrekken over een halfuurtje, dus zorg dat je er een beetje mooi uitziet.'

Een uur later zitten we aan een tafeltje voor 4 personen, met z'n tweeën. Ik heb mijn gewone schoolkleding maar aangedaan, dat bestaat uit een saaie skinny-jeans en een blauw-wit gestreepte polo van Ralph Lauren. Mijn haren heb ik los over mijn schouders, omdat mijn vader dat heel mooi vind. Normaal zou ik me nooit zo kleden, maar dit waren de eisen van mijn vader. Ergens, diep in mijn kast, hangt nog wel een leuk zomerjurkje, maar aangezien het weer zich voordoet als winterweer, ook al is het zomer, zou ik dat jurkje de aankomende tijd nog niet aan gaan trekken.
'Alstublieft.' Een gezette ober met een iets te strak shirt en een cowboy-hoed op zijn hoofd, geeft ons de menu-kaart aan. Ik sla de kaart open en bekijk naar de vele gerechten. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin in eten, maar ik wou de pret niet bederven. Ik bestudeer de gerechten als ik bij de ingang van het restaurant opeens wel heel veel kabaal hoor. Ik en mijn vader kijken beide op van de kaart en zien daar een grote familie staan. Opa's, oma's, tante's, ooms, kleine kinderen. Ik voel een zeurderig gevoel opkomen in mijn onderbuik. Ik mis mijn familie ontzettend en word altijd jaloers als ik zie dat andere mensen wel een familie hebben.
'Zit die jongen niet bij je op school?' Ik kijk naar pap en zie het vragende gezicht van hem. Dan draai ik mijn hoofd weer richting de ingang, waar een aantal obers druk staan te praten en te lachen met de familie. Dan valt mijn oog inderdaad op een bekende jongen. De jongen die ik vanmorgen ook al had gezien. Wat is dat toch met Justin? Ik zag hem de laatste jaren nooit en nu al twee keer op een dag..

Bedankt voor de super lieve reacties! Ze maken me echt zo blij, en dat kan ik op dit moment wel gebruiken (:! I guess y'all have to go to school tomorrow? Ik niet hehe, ik ga naar moviepark met heel de tweede klas. yay! xo