Hoofdstuk 8

Jilliana pov

Toen Sanne en ik naar de stad liepen was ik
misschien nog wel meer verbijsterd dan toen we bij
het gedeelte kwamen, waar we nu al een dag waren.
De stad was werkelijk prachtig. De huizen en winkels
hadden allemaal verschillende kleuren en rare vormen.
Het gaf een knus en gezellig gevoel. En omdat ik samen met
Sanne hier liep, had ik het gevoel dat we thuis door de hoofdstraat
liepen. Thuis.. Ik had altijd wel ergens gelogeerd voor een dag.
Ik had er nooit moeite mee gehad. Maar op de een of
andere reden, dacht ik meer aan thuis dan dat ik had gedaan.
Het voelde niet goed. Wij waren hier per ongeluk in gekomen.
En ik had geen idee, hoe we hier gingen uitkomen. Treurig
Keek ik naar Sanne die alleen maar bezig was met het uitzoeken van een goed bed. Ik wou hier niet nog een nacht blijven. En het kopen van een bed, betekende een langer verblijf. 'Sanne' ze schrok op van mijn stem die er plotseling was. Ze knikte. 'Ik wil hier niet blijven.' Haar blik veranderde snel. Hij ging razendsnel van enthousiasme en blijheid naar een blik die mij voor gek verklaarde en me niet begreep.