Chapter III

Ik werd wakker en ik zag dat in een soort ziekenhuis was. Mijn lichaam zat onder het verband en elke beweging deed pijn. Een zuster kwam binnen, ze keek erg geschrokken en rende de kamer uit. ‘Wat is er met haar?’ vroeg ik mezelf af. ‘Nou ja, logische reactie wanneer een patient die inmiddels bijna 8 maanden niet is wakker geworden wakker wordt’ zei een stemmetje in mijn hoofd. ‘Wat, wie zei dat?’ Ik wou om me heen kijken, maar mijn nek maakte geen enkele beweging. Het waren alleen mijn ogen die van de ene kant naar de andere kant van de kamer gingen. ‘Ik zit onder het verband, ik heb 10 jaar lang in een gebouw erger dan hel gezeten en nu word ik ook nog eens gek’ Ik kan echt niet langer meer stil liggen, maar ik moet wel. Elke beweging, al draai ik maar een millimeter met mijn hoofd voelt alsof ik een naalden bad neem. ‘Rustig, je wordt niet gek. Ik ben je andere helft, De kant die wel met de zwarte magie kan omgaan en degene die je heeft verlost van die gevangenis, weet je nog.’ Zei het stemmetje weer. ‘Nee, dan wordt je niet gek als je dat hoort in je hoofd..’ dacht ik op een sarcastisch toontje, maar toen dacht ik weer terug aan wat ik zag in mijn hoofd toen. Een donkerblauwe gloed dat vorm begon te krijgen. Ik weet het nu zeker, het stemmetje in mijn hoofd. Ik heb een alter-ego gekregen! De woorden die ze zei dwalen nog steeds in mijn hoofd. ‘Geen zorgen ik bescherm je, ik breng je naar een veilige plek.’ Een veilige plek, nergens op deze gruwelijke wereld is een plek die echt veilig. Overal zijn ze, die mensen die om niks anders geven dan geld.