Chapter I

Zwarte silhouetten, dat is het enige wat ik zag. Drie donkere omhulsels in deze kamer gevuld met nachtmerries en tranen van verdriet. Vol met mensen die liever dood gingen dan hier worden gebruikt als proefpersoon. Zo’n iemand was ik, schreeuwend om vrijgelaten te worden. Iemand die elke poging tot de dood al heeft geprobeerd, maar telkens mislukte. Ik kon maar niet weg van deze afschuwelijke plek.
Op deze afgelegen plek werd gevaarlijke zwarte magie uitgetest op bepaalde mensen, mensen waar ze van denken dat ze de magie wel aankunnen. Ze nemen dan alles van je af. Je familie, vrienden, echt alles wat je dierbaar hebt. Je zou denken dat ze alleen volwassenen zouden gebruiken omdat die ouder en sterker zijn, maar in tegendeel, "hoe jonger hoe beter" zeiden ze vaak. Maar ik, voor mij was het een ander verhaal. Ik weet niet waarom, maar ik werd vast gehouden in een aparte ruimte en werd twee keer zo veel beschoten met magie, ook kreeg ik een stuk minder "vrijheid" en eten dan de andere mensen hier.
Mijn kamertje was klein en je kon er niet eens drie stappen vooruit lopen. Af en toe kreeg ik een beetje te eten maar dat was dan niet meer dan een stukje droog brood van 1 bij 1 cm. Heel soms kwam er iemand van de andere gevangenen die me een extra stukje brood gaf, maar die gingen meestal de volgende dag alweer dood. Het is hier vreselijk, elke keer als er meer magie op me werd los gelaten voelde het net alsof ik in brand stond en dan niet zo’n beetje ook. Het voelde net alsof ik bijna dood kon gaan, maar net wanneer ik op het punt stond om weg te gaan was het brandende gevoel weg en voelde ik alleen nog de pijnlijke brandwonden op mijn lichaam. Zo ging het de meeste dagen. Elke dag kwamen er weer meer mensen bij, omdat er veel mensen dood gingen tijdens het experiment. Zo waren de dagen nu al 10 jaar voor mij.
Op mijn vijfde werd mijn familie gedood en werd ik als enige meegenomen naar deze plek.