~ 4

Ik scrol nog eens door m'n mentions, Mainiacs? Ik scrol verder naar beneden, Rein? '@reinduif: @BritneyCarter ik heb er echt zin in! xx' Ik voel de vlinders in m'n buik. Ik mag niet verliefd worden op Rein, het kan niet. Deze tweet was voor Britney, niet voor de echte ik. Ik gooi m'n telefoon op de bank, die aan de andere kant van m'n kamer staat.

Ik lig weer op m'n bed, te niksen. Steeds die ene zin dwaalt door m'n gedachten. 'Is het wel zo'n goed idee, 2 personen tegelijk zijn?' ik weet het niet meer. Het is geweldig om beroemd te zijn, maar een normaal leven is toch ook wel fijn. Ik heb het allebei, opzich mag ik niet klagen. Ik zie het ook wel, ik kan niks meer aan m'n keuzes in het verleden veranderen.

Paparazzi staat voor de deur, schreeuwende mensen, allemaal boos zo te horen. Ik durf niet te kijken, mijn gevoel zegt dat ik moet. Trillend loop ik de trap af, gewoon als de normale ik, Stacey. Ik pak de deurklink vast en druk hem voorzichtig naar beneden zodat de deur op een kier staat. Meteen wordt de deur open geduwd. Mensen met camera's en microfoons. 'Britney, of hoe moet ik je noemen? Ach nouja, maakt niks uit.' hoor ik iemand zeggen. Hoe weten ze dit? 'Hoe kon je dit doen? Je voordoen als iemand anders en iemand beroemd laten worden die eigenlijk helemaal niet bestaat?!'

Bezweet zit ik in m'n bed. Ik luister, de stemmen? Waren die nep? Ik sta op en loop naar het raam. Niemand te bekennen. Alles was een droom. Betekent dit iets voor de toekomst?