~ 2

Ik lig op m'n bed, te staren naar de muur voor me. De muur die vol met posters van MainStreet hangt. MainStreet, een boyband, 4 jongens, Daan Zwierink, Owen Playfair, Nils Käller en Rein van Duivenboden. Nog nooit heb ik ze kunnen ontmoeten, wat ik niet helemaal begrijp. Ik ben beroemd, nouja, mijn tweede persoon is beroemd, om het zo te zeggen, en MainStreet is beroemd. Hoe geweldig zal het zijn als je Rein als vriendje hebt? 'Nee Stacey, niet aan denken, jij bent een gewoon tienermeisje.' spreek ik mezelf toe. Rein ziet me nooit staan, Selena Gomez, zij is perfect volgens Rein. Dan heb je mij, blonde haren, niks speciaals. In tegenstelling tot de 'andere ik', Britney Carter. Bruine haren, mooie ogen, gewoon perfect, ookal zeg ik het zelf.

Ik word verstoord uit m'n gedachten door de telefoon die gaat. Moeizaam sta ik op en loop naar de telefoon. 'Hallo met Stacey.' zeg ik vriendelijk. 'STACEY, BRITNEY!' hoor ik aan de andere kant van de lijn. Meteen herken ik de stem, de stem van de persoon die me beroemd heeft gemaakt, de stem van Celine, m'n manager. 'CELINEEEEE!' gil ik door de telefoon. Ik kan echt goed met haar opschieten, ze is als een vriendin geworden. 'Ik heb goed nieuws voor je Stacey.' zegt Celine. 'Oh eh vertel!' zeg ik enthousiast.