Chapter 20

“Niall!!” roep ik. Niall kijkt me vragend aan. “Wat is er?” “Robin” breng ik uit. Zijn helderblauwe ogen worden groot. “F*******ck!” roept hij uit. Hij neemt mijn hand en trekt mij de andere richting uit. Louis kijkt ons verbaasd aan maar loopt dan toch mee. Na een kleine 5 minuten gelopen te hebben, kan ik echt niet meer en begin te wandelen, waardoor de 2 jongens ook beginnen wandelen. Mijn conditie is niet zo goed… Oke, eigenlijk heb ik gewoon geen conditie. “Weet je de weg wel, Nialler?” vraag ik hem. Hij knikt verontwaardigd. "Natuurlijk, ik ben Niall Horan!" “Nog 3 straten” Ik knik. Louis kijkt ons terug verbaasd aan. “What the hell are you doing, guys?” vraagt hij. Ik glimlach, of toch een poging tot. “Toen Niall mij tijdens de pauze kwam halen, zei Robin, die ene jongen waarmee ik op vakantie ben hier, dat ik het niet te laat mocht maken. Hij is nogal vlug ongerust en aangezien het hier zo gezellig was ben ik hem “vergeten”. Ja, ik heb hem een sms gestuurd dat ik al uitgaansmaatjes gevonden had, maar hij heeft daar niet op geantwoord. Ik weet dus niet of hij het gelezen heeft.” vertel ik. Louis knikt. “Misschien kan je hem nu bellen?” oppert hij. Slimme Lou! Snel neem ik mijn gsm. Low battery, komt er op het scherm. “Verdomme!” vloek ik. Niall kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik toon hem mijn gsm en hij grinnikt. “Wat is er zo grappig?” vraag ik lichtjes geïrriteerd. “Anna, kijk ‘ns om je heen” antwoordt hij. Ik haal mijn schouders op en kijk eens rond. “Ow” is het enige dat ik uitbreng. We staan al voor het hotel. Domme ik…

Ik kijk hen allebei nogal ongemakkelijk aan. Wat nu? Niall merkt mijn twijfeling blijkbaar op want hij komt naar me toe en trekt me in een knuffel. “Zie ik je snel?” fluistert hij in mijn oor. Ik knik heftig. Hij glimlacht liefjes naar me en geeft me een kusje op mijn kruin, waardoor ik moet blozen. Louis staat er al even ongemakkelijk bij als ik daarjuist. “Kom hier, Lou” zegt Niall. Twijfelend komt Louis naar voren. “Sorry van daarstraks” mompelt hij naar de grond kijkend. “Geeft niet, je kon het niet weten” zeg ik hem en glimlach naar hem. Hij lacht terug. “Krijg ik geen knuffel?” vraagt hij met een pruillip. Ik schud lachend mijn hoofd. "Natuurlijk wel!" zeg ik. Nu ik naar voren wil gaan om Louis een knuffel te geven, heb ik nu pas door dat Nialls arm nog om me heen ligt. Ik voel me weer blozen maar trek me toch koppig los. “Tot een volgende keer Lou” zeg ik hem in een knuffel trekkend. “Hee!” Niall tikt op mijn schouder. Schattigaard. “Kan je morgen naar ons komen?” vraagt hij. Ik hoor de hoop in zijn stem, wat hem nog schattiger maakt. Ik glimlach en knik. “Sure!” zeg ik. Ik werp hen nog een kushandje toe en loop dan snel naar binnen. Naar Robin.