Hoofdstuk 174

Sofia
Het is al weer laat in de avond en ik besluit om het toch maar te doen. Ongeduldig zit ik naast Jack op de bank die honderd uit blijft praten over van alles en nog wat. Hij en Ben hebben toch al heel wat van de wereld gezien tot mijn verbazing.
‘Zullen we dan maar weer naar huis gaan?’ vraagt Ben ineens aan Jack en ik schrik wakker uit mijn gedachten.
‘Ja we gaan maar weer naar huis. Dan hebben jullie ook rust’ lacht Jack en hij staat op.
We zeggen ze nog even gedag en dan is het weer stil in huis. Zenuwachtig bijt ik op mijn lip en weet niet hoe ik dit ga aanpakken. Ik wil hier graag blijven maar ik moet mijn eigen weg gaan. James wil me niet meer zien en ik kan hier ook niet mijn hele leven blijven.
De verhalen van Ben en Jack blijven maar spoken door mijn hoofd en rondreizen lijkt me fantastisch om zelf te doen. Ik ben oud en sterk genoeg om in mijn eentje verder te gaan.
‘Is er iets aan de hand Sofia?’ klinkt het dan bezorgd.
Weer schrik ik wakker uit mijn dagdroom en kijk verbaast om me heen. blijkbaar is het Yuna die de vraag stelde.
‘Is er iets?’ vraagt ze weer als ik geen antwoord geef.
‘Ik heb besloten om te gaan’ zeg ik met een zucht.
Even lijkt Yuna geschokt maar Aiden kijkt niet zo raar. Had hij dit al verwacht?
‘Wat? Ga je weg?’ vraagt ze en vliegt meteen op uit haar stoel en laat haar boek vallen.
‘Ja ik heb besloten om te gaan. Ik kan hier niet blijven en ik kan niet terug naar James, die wil me niet meer hebben’ en ik kijk een beetje betreurd.
‘Wat ga je dan wel doen?’ vraagt Aiden rustig en zachtjes.
‘Ik heb de laatste paar dagen zo veel verhalen van Ben en Jack gehoord en ik wil eigenlijk ook wel wat meer van de wereld zien.’
Aiden knikt en ook Yuna lijkt het nu te begrijpen. Nu ze het weten lijkt er een hele last van mijn schouders af te vallen. Ik sta op en wil naar boven lopen maar Yuna houd me tegen.
‘Wil je echt nu gaan?’ vraagt ze een beetje angstig.
‘Ja ik ga nu. Mijn draak staat op stal en die wil ook graag mee. Ik pak nog even mijn spullen en dan ga ik. Het is nu donker dus de beste tijd voor een vampier om te rijzen.’
‘Ik loop wel even met je mee’ zegt Aiden en samen gaan we naar boven.

Een tijdje blijft het stil en weet ik niet wat ik tegen hem moet zeggen. Ik zoek mijn kleding bij elkaar. Mijn wapens ben ik bij de race al kwijt geraakt dus die heb ik niet meer.
‘Hier, dit zwaard mag je wel hebben’ en Aiden komt aangelopen met een lang zwaard met een blauwe gloed er over.
‘En jij dan?’ vraag ik zachtjes.
‘Ik kan het niet gebruiken’ zegt hij en ik zie aan zijn blik dat hij het geen fijn zwaard vind.
‘Oké dankjewel’ zeg ik zachtjes en neem het van hem aan.

Eenmaal weer beneden en alles bij elkaar geraapt zeg ik Aiden gedag en omhels ik Yuna een keer goed. Natuurlijk bedank ik ze voor alle goede dingen en zeg ik nogmaals sorry voor alles wat er is gebeurd de afgelopen tijd. Yuna heeft me vergeven en ook Aiden lijkt het nu niet meer zo heel erg te vinden.
Ik zwaai ze nog een keer gedag en loop dan richting de stallen. Snel zeg ik nog gedag tegen Xena en Naur en loop dan door naar Lanthir. Zachtjes maak ik zijn box open en leid hem naar buiten.
‘Het is tijd om te gaan’ fluister ik naar hem en klim dan op zijn rug.
Ik spoor Lanthir aan om richting het westen te gaan. Laten we eerst maar eens gaan kijken in Amerika wat daar te beleven valt.