Hoofdstuk 173

Yuna

‘Bah echt walgelijk!’ zucht Sofia en ze moet er bijna van overgeven.
‘Het is best lekker hoor’ zegt Ben met een volle mond en weet het nog net door te slikken.
Ik moet lachen om hoe overtuigend hij het zegt. Toch probeer ik mijn bord met eten terug te krijgen. Helaas laat Ben het daar niet bij zitten en als ik het bord weer eenmaal heb bemachtigd prikt hij snel nog wat aardappels aan zijn vork.
‘Ik ga dat elfen eten niet proberen!’ roept Aiden en verlaat de tafel.
Ben grinnikt een keer en laat mijn eten dan met rust. Na een tijdje ben ik klaar en loop ik met de rest naar de woonkamer waar Sofia is gaan zitten.
Na een tijdje staan Ben en Jack op. Verbaast kijken we ze aan.
‘We gaan even jagen’ meld Jack die al richting de deur loopt. Ik kijk nu naar Sofia en Aiden, Aiden schud zijn hoofd.
‘Ik ga morgen wel denk ik’ antwoordt Sofia. Ik knik een keer en zo blijft het een tijdje stil.
Ondertussen is het donker geworden en besluit ik te gaan slapen, Aiden en Sofia besluiten om te wachten tot Ben en Jack terug zijn.
Ik vind het prima, misschien zeggen ze dan wel wat. Met die gedachten loop ik met een grijns op mijn gezicht naar boven. Eenmaal op bed blaas ik de laatste kaars ook uit.

De volgende morgen hoor ik Aiden een keer zuchten en daarna langzaam opstaan. Ik draai me om zodat ik hem kan aankijken en zie dat zijn ogen licht rood zijn.
‘Ik ga jagen’ fluistert hij terwijl hij me een kus geeft.
Ik knik een keer. ‘Tot zo.’
Ik hoor hoe de deur dichtvalt en na een kwartier besluit ik uit bed te komen.
Ik kleed me om en slof de trap af richting de keuken. Terwijl ik daar bezig ben hoor ik Ben en Jack die in de woonkamer zitten. Ik roep een goeiemorgen en loop als ik klaar ben de woonkamer in.
Ik word begroet en het gesprek gaat weer verder. Ik heb geen idee waar ze het over hebben ik let er niet echt op. Na een half uurtje komen Aiden en Sofia terug, ze laten zich op een stoel zakken.
‘En heb je ze nog gevonden?’ vraagt Ben als het stil blijft.
Verbaast kijk ik ze aan. Wat moesten ze vinden dan?
‘Je had gelijk z’n grote groep wandelaars kun je niet missen’ antwoordt Sofia tevreden.
Ja, ik weet weer genoeg. Ik sta op en zet mijn bord weg in de keuken. Daarna trek ik een jas aan en meld ik dat ik naar de draken ga en even met Xena weg ben.
Ik zie iedereen een keer knikken en ik geloof dat ik bij Aiden iets anders in zijn ogen zie. Waar ik heen ga weet ik nog niet maar ik geloof dat Xena er wel weer een keer uit wil.
Eenmaal op stal is het rustig, ik haal Xena uit de stal en loop daarna door naar Midnight. Als ik toch naar buiten ga kan hij net zo goed ook even mee.
Snel zadel ik hem op en even later zit Xena in de lucht terwijl ik er met Midnight achteraan ga. Na een tijdje land Xena weer op een open veld waar wat andere elven met draken zijn, de elven vinden het prima en laten de draken gewoon hun gang gaan. Midnight is ondertussen afgezadeld en staat te eten alsof hij minstens een week geen eten heeft gehad.
Na een tijdje ben ik in gesprek met een paar elven over verschillende soorten nieuwe medicijnen. Ook komt het verhaal en de meningen van de race aan bod.
Ik geloof niet dat ze in de gaten hebben dat ik bij Aiden hoor en laat het ook maar zo.
Na een paar uur ligt Xena helemaal opgekruld onder een boom in de schaduw. Het spelen is ze zo te zien aardig zat geworden. De gesprekken zijn zo ongeveer op z’n einde en ik besluit weer richting huis te gaan.
Op stal zet ik eerst Xena weg en stap daarna nog even met Midnight door naar een bakker in de buurt. Als ik alles heb lopen we langzaam aan weer terug naar stal.