In your arms, I feel save [004]

Louis haat boem.. Aan de ene kant klinkt het zo gigantisch schattig. De jongen naast me is sowieso gigantisch schattig. Zijn bruine haren hangen langs zijn gezicht, nat door de regen en hij heeft helderblauwe ogen.. Mijn hoodie is te groot voor hem. Door het feit dat ik een stuk langer dan hem ben en dat hij iets aan de magere kant is. Als er weer een harde klap weerklinkt springt Louis haast in mijn armen. Ik kan een kleine grinnik niet inhouden. 'Awh..' Eventjes denk ik na. 'Wacht eventjes.' Ik sta op en loop naar mijn jas die aan de kapstok hangt. Ik pak mijn I-pod er uit en loopt terug. Raar kijkt hij me aan. Ergens vraag ik me af hoe het komt dat hij nauweljks weet wat wat is. Met het blikje merkte ik het ook al en de manier waarop hij praat.. Tja.. Ik schud het van me af en ga naast hem zitten. 'Kom is.' Ik geef hem een van de oordopjes. 'Die moet je in je oor doen.' Hij kijkt raar maar doet wel wat ik zeg. Ik zet de I-pod aan en kijk eventjs rond. Ik kies voor een rustig nummer. Niet dat hij zometeen nog erger zou schrikken. Voor de zekerheid zet ik het volume wat zachter en druk dan Kiss me van Ed Sheeran aan. 'Zo hoor je het onweer minder.' Het andere oordopje stop ik in mijn oren en hoor hoe het nummer begint. Ik kijk naar hem en zie zijn grote ogen die me verwonderend aankijken. Het ziet er zo schattig uit. Hij krijgt een glimlach op zijn gezicht. 'D-Dankje H-Harry.' Het komt er zo schattig uit. 'Het is al goed Lou.' Ik glimlach en zie hoe een grote gaap zijn mond verlaat. Ik laat zjn hoofd voorzichtig tegen mijn schouder rusten en zet voorzichtig het volume wat harder. Louis glimlacht nog steeds alleen nu met gesloten ogen.