[[002] Louis William Tomlinson

Snel herpak ik mezelf weer. ik haal een paar keer diep adem. Het is niet normaal hoe een onbekende jongen zomaar je hoofd op hol kan laten slaan. Snel schud k weg. Doe normaal Louis, zeg ik streng tegen mezelf. Ik loop terug naar mijn bureau. Ik leun er tegen aan en kjk rond. Emily, een meisje met lang blond haar en felgroene ogen steekt haar hand op. Ik loop naar haar toe. 'Can you help me?' Vraagt ze met een iets wat zachte stem. Ik haal mijn schouders op en knik. 'Ofcourse.' Ik kijk hoe ze speelt maar merk dat ze in het begin haar rechterhand een toets te ver houd. Ik verplaats hem. 'You need to start there.' Ik glimlach naar haar en ze knikt. Ik sta weer recht en loop verder. Harry's hand schiet omhoog. Hij heeft net een keyboard gepakt. Snel loop ik naar mijn bureau en geef hem ook een papiertje. 'Can you play it for me?' Zijn smaragd groen ogen boren zich in mijn lichtblauwe. Een kleine seconden hou ik mijn adem in om daarna met veel moeite weg te kijken. 'Ofcourse.' Ik pak een stoel en schuif hem naast hem. Ik ga zitten en probeer hem niet aan te kijken. Rustig speel ik het een keer voor. Mijn vingers vinden automatisch de goede tonen waardoor het vloeiend klinkt.

Als het nummer afgelopen is kijk ik op. In plaats van dat Harry zijn ogen op het keyboard zijn gericht kijken ze mij recht aan. Een aparte blik is er in te zien. Ik voel mijn wangen lichtjes rood kleuren en sta in een snelle beweging op van mijn stoel. 'You can try it for yourself now.' Met snelle, grote passen been ik naar mijn bureau. Dit is zo vreselijk maar dan ook vreseljk verkeerd. Ik vloek onhoorbaar terwijl ik plaats neem achter mijn bureau. Ik pak mijn papieren erbij en begin notities te maken over hoe de leerlingen op de keyboard zijn. Zo hoef ik niet aan de jongen te denken met zijn geweldige bruine krullen, prachtige smaragd groene ogen, perfecte en lieve stem, een geweldig lich... Met een zachte gooi gooi ik mijn pen neer en leg mijn hoofd in mijn handen. Een reeks gefrustreerde scheldwoorden verlaten mijn mond op fluistertoon. Dit moet stoppen.