De start van een reisje naar de Ardennen

Een vakantie activiteit van de jongerenwerking die ik niet rap vergeten zou. Het was in de zomervakantie , als je van Nederland bent en niet weet wat dat is ,het is de vakantie die we in België hebben die 2 maanden duurt van juli tot augustus.
We gingen een dagje naar de Ardennen met auto’s. De dag begon op de parking in het centrum van de stad waar ik woon.
Het is de vaste verzamelplaats als we ergens naar toe gaan met de auto. Ik herinner het nog goed dat ik daar werd afgezet voor een plezante dag, een dagje met vrienden en vooral toen voor mij ,een dagje met Anneke.
Maar er viel me direct iets op , er was iets anders dan anders. Er was nog een meisje bij dat ik niet kende. En jullie kennen me ondertussen al goed genoeg om te weten dat ik daar niet zo happy mee was.
Ik kon op die moment nog niet tegen veranderingen in mijn saaie leven, het leven waar er juist heel rap verandering nodig was.
Door haar werd ik direct een heel pak verlegener dan ik normaal al was.
En als ik verlegen Ben, dan verlies ik mezelf in mijn gedachten, diep in een verre zwarte wereld buiten de realiteit, een wereld waar alles telkens weer in een worst case scenario eindigt.
En tot die dag was die wereld meer realiteit voor me dan de echte realiteit, de echte realiteit waar je momenten hebt waar je blij bent en momenten waar je gewoon slecht voelt.
Maar in die echte wereld overheersen de goede momenten waardoor je je sterk kunt houden tijdens de slechte momenten, maar soms denk ik dat zelf dat nog een te perfecte wereld was voor mezelf. Ik verlies de controle over mezelf in die zwarte wereld van mij.
Daardoor dat ik ook niet goed kon volgen wie ze was en hoe ze opeens er ook erbij was gekomen. En ik had haar ook niet echt goed kunnen bezien toen we met de auto vertrokken.
Vooral door het feit dat alles zo rap ging en ik gewoon niet meisjes wil behandelen als een stuk vlees door ze te analyseren hoe ze er uit zien. En ook door het feit dat we met teveel waren voor met 1 auto te gaan en werden opgedeeld in de jongens en de meisjes in 2 verschillende auto’s.
Het viel me wel al op dat het nieuwe meisje ,dat ik vanaf nu de naam Cient geef, heel goed om kon met Anneke.
Maar ik vond dat ook niet direct zo raar, ik had het echt niet door op die moment, ik dacht gewoon ,het zijn meisjes onder elkaar , het is voor hun gewoon een fijne en lachwekkende boel , één van de redenen trouwens waarom ik zo graag vriendinnen heb, dat is altijd plezant , tenminste als ze je vertrouwen.
Maar gemakkelijk heb ik het er niet mee , dat weten jullie , ik heb al veel miserie gehad door meisjes en vooral vriendinnen.
Maar zo vertrokken we dus richting de bergen in de Ardennen.
Ik verlegen terwijl Anneke zich kostelijk amuseerde.