OO4

Loki Laufeyson

Mensen van de aarde waren... Interessant. Het verbaasde me niet dat ze me niet kenden, de meeste mensen kenden mijn niet. Ik mocht dan wel een 'God' wezen, ze beschouwden mij meer als the Boogeyman, het wezen wat altijd onder je bed verstopt zit. Mensen probeerde slechte dingen, zoals ik, te vergeten, stoppen de herinneringen eraan in het verste en donkerste uithoekje van hun hersenen. Ik nam ze niet kwalijk, als ik een sterveling was zou ik dat ook doen. Ik zou het beste van mijn leven maken, hopend op een lang en goed leven. Ik kon het goede wel vergeten, sterker nog, ik hoefde er nog niet eens aan te denken. Mijn leven was een brok teleurstelling. Het meisje werd overeind getrokken door haar vader, wie haar lachend aankeek.
"Nu zie ik er niet meer uit!" Gromde ze kwaad en bond haar - nu - wilde haar in een staart.
"Sorry." Mompelde ze verontschuldigend en keek haar broer vernietigend aan.
"Er is iemand bij, ja!" Snauwde ze, griste een appel uit de schaal die er stond en verdween. Zachary - van wat ik gisteren gehoord had - hief zijn schouders op en strompelde naar een stoel, waar hij op neer plofte.
"Sarah is nogal snel aangebrand." Legde hij uit, toen hij me aankeek. Ik knikte één keer begrijpend en at het ontbijt wat Sarah - het meisje, blijkbaar - voor me klaar had gemaakt. Ik wist niet dat de mensen hier zo goed konden koken, iets wat me erg verbaasde. Ik dacht dat mensen van de aarde luie, onaardige en egoïstische wezens waren, wat dus niet blijkt. Nog een vergissing.

Yess, I know :c Een klein stukje WEL VAN LOKI! Dat is toch iets waard? Love u guys!

x