03
Ik word wakker door het luide gepiep van mijn wekker, veel te vroeg naar mijn zin. Wat wil ik graag nog wat snoezelen, maar daar heb ik geen tijd voor. Vandaag is de eerste schooldag… Ik krijg al braakneigingen als ik er alleen maar aan denk. Met een diepe zucht ga ik rechtop zitten in mijn bed en wrijf eens in mijn ogen. Een frisse douche zal me goed doen. Met veel moeite zwier ik mijn benen uit bed en wankelend stap ik mijn eigen kleine badkamertje binnen. Ik heb niet zo goed geslapen deze nacht omdat ik lag te piekeren over wat er gebeurd is, en wat er gebeuren zal, en hoe ik er mee om zal gaan. Maar ik moet me sterk houden. Niet zwak overkomen, dan komt alles goed. Ik geniet van de warme waterstralen en al snel voel ik me wat opgewekter. Niet veel, maar toch een beetje. Even later stap ik de douche weer uit en een koude rilling glijdt over mijn natte rug. Ik droog me af, trek mijn blauw-witte schooluniform aan en stap in mijn schoenen. “Dat stomme dasje…” mompel ik wat in mezelf. Maar gelukkig heb ik het mijn broer al enkele keren helpen doen en zit het al wat in mijn vingers.
Nadat ik mijn kamer gesloten heb, slenter ik door de gangen van het internaat. Het ontbijt roept. Ik heb geen flauw idee waar ik heen moet en ik heb geen zin om het aan iemand te vragen.
Wanneer ik dan eindelijk in de ontbijtzaal aankom, ga ik aan het uiteinde van de tafel zitten. Ik merk dat Niall er nog niet is. Jammer, want eigenlijk heb ik wat aanmoediging nodig… Ik heb helemaal geen zin in vandaag. En zeker niet nu ik merk dat mensen me aankijken. Alsof het zo raar is dat er een nieuwe leerling op school zit. Alsof ik een vreemd dier ben dat mensen in de zoo bekijken van een afstandje, omdat ze niet weten of het een agressief of rustig beest is. Ik wil gewoon dat ze me met rust laten.
“Goeiemorgen, zusje!” Niall komt opgewekt naast me zitten. Nou, die heeft er zin in. “Ben je klaar voor vandaag?” vraagt hij. Ik zucht en mompel iets onverstaanbaars. Genoeg voor Niall om te begrijpen dat ik het echt niet zie zitten.
“Het komt goed, je zal snel vrienden maken. Dan zal alles anders zijn.”
“Ik hoop het.”
“Je moet het verleden achter je laten, Juliet. Life goes on.”
“Voor mij wel, ja."Tranen springen in m’n ogen. Ik wil niet verder. Ik verdien dit niet. Ik hoor hier niet thuis. Ik zie het schuldgevoel in Nialls ogen. “Sorry, Ik bedoelde het niet zo” mompel ik en ik sta op. Wanneer ik terug in mijn kamer ben, rollen de tranen al over mijn wangen. Ik moet het verleden achter me laten. Ik doe mijn best, maar het lukt niet. Ik droog mijn tranen en maak mijn tas klaar, neem nog eens diep adem en ik vertrek… richting het schoolplein.
Reageer (1)
Wat is er toch in het verleden gebeurt? x heel leuk verhaal
1 decennium geleden