In your arms, I feel save [002]

Met grote,geschroken ogen kijk ik naar de vier jongens voor me. Helemaal links zit een jongen met ravenzwart haar dat omhoog staat in een kuif en een licht getinte huid. Zijn bruine ogen staan iets groter door de schrik en de blik er in is verward. Hij snapt duidelijk niet wat ik hier doe. Ik bijt op mij lip. Naast hem zit een jongen met vuilblond haar en ijsblauwe ogen. Hij leunt iets tegen de getitnte jongen aan. Hij kijkt me eerder verlege aan dan geschrokken. Aan de rechterkant zit een jongen met kort bruin haar en een vriendelijk blik i zijn ogen en naast hém zit een jongen met chocoladebruine krullen die vrolijk langs zijn gezicht hangen. Hij heeft een verwarde blik in zijn smaragd groene ogen. Hij staat op en loopt op me af. Uit automatische zet ik een flinke stap naar achteren maar voel dan de deurklink n mijn rug porren. Even trek ik een pijnljk gezichtje. De jongen met de krullen komt voor me staan. Ik moet een stuk omhoog kijken om hem recht aan te kunnen kjken. 'Wie ben jij?' Zijn stem is laag en bezorgd me een rilling. 'L-Louis..' Fluister ik moeizaam. Om eerlijk te zijn is mijn praatvermogen niet al te goed. Ook dat komt door mijn verleden..

Mijn gedachten worden ruw verstoord door een harde onweersklap. Angstig spring ik wat op en mijn oortjes schieten gelijk overeind, zich voorbereidend op een nieuwe klap. Snel laat ik ze verdwijnen tussen mijn haren. De jongen voor me kjkt me raar aan. Zou hij wat gezien hebben? Nee.. ik was snel, toch? Hij pakt mijn pols losjes vast en leid me naar de bank. Ik word tussen de jongens geplaatst en hij komt naast me zitten. 'Wat doe je hier?' Ik slik. 'L-louis hoorde onweer.. bang.' Hakkel ik moeizaam.