#25

Sydney
De rest van de week bracht ik steeds tijd door met Rein. Rein was superlief en ik kon me gewoon niet voorstellen dat ik hem ooit haatte. Toch zat me nog iets dwars. Dinsdagmiddag was ik ook nog bij hem geweest en hij was er helemaal niet met zijn gedachten bij. Het leek bijna alsof hij nerveus voor iets was, want hij was de hele tijd met zijn voet op de grond aan het tikken en keek de hele tijd op zijn mobiel, alsof hij ergens heen moest of zo. ‘Gaat het wel goed?’ vroeg ik toen terwijl ik hem bezorgd aankeek. Hij schrok weer op uit zijn gedachten en keek me toen onbegrijpend aan. ‘Wat voor een hoed?’ Ik grinnikte even en schudde toen m’n hoofd. ‘Ik vroeg of het wel goed met je gaat? Je kijkt zo… bang.’ Rein zuchtte even en legde zijn hand op mijn been om me gerust te stellen. ‘Alles gaat goed. Echt waar.’ Hij boog voorover en drukte een kus op mijn lippen die overging in een tongzoen. Na een tijdje duwde ik hem van me af en keek hem toen aan. ‘Zullen we morgen weer afspreken?’ Rein fronste zijn wenkbrauwen en schudde toen zijn hoofd. ‘Ik kan niet, morgen.’ Hij leek te twijfelen toen hij het zei. ‘Als je niet wilt afspreken moet je het gewoon zeggen hoor.’ Zei ik toen maar om hem op weg te helpen.Rein schudde meteen zijn hoofd. ‘Natuurlijk wil ik wel met jou afspreken maar het komt morgen slecht uit. Sorry.’ Ik haalde m’n schouders op. ‘Maakt niet uit.’ Toch voelde ik me er niet goed over. Hij zat ergens mee, dat kon je merken.

Rein
Het was al woensdag en ik had nog steeds niks tegen Nils en Daan gezegd. De powerpoint was zo goed als af en Nils en Daan hadden al mensen gesproken van de bediening van het scherm in het winkelcentrum. Vandaag moest ik het gewoon zeggen. Dat kon niet anders. We hadden vanochtend bij mij thuis afgesproken om de presentatie nog een keer langs te gaan om te kijken of alles goed was. Daan en Nils kwamen luid pratend mijn kamer binnenstormen terwijl Daan wild met de usb-stick aan het zwaaien was. Opeens kreeg ik een idee. Als ik nou gewoon per ongeluk de presentatie zou verwijderen. Dan hadden we niks meer en konden we de presentatie dus ook niet meer in het winkelcentrum laten zien. ‘Oh man. Hier heb ik echt zo lang naar uitgekeken.’ Zei Nils terwijl hij mij breed grijnzend aankeek. ‘Vanmiddag wordt echt geniaal,Sydney gaat echt af voor heel Eindhoven. En we hebben ook nog een goede dag uitgekozen want woensdag is het altijd markt en dus ook nog best wel druk.’ Nils knikte ook en begon toen ook te praten. ‘Ja man, je hebt echt goed werk verricht deze week.Sydney heeft helemaal niks door gehad. Dat vonden Daan en ik zo knap en daarom vinden we dat je iets verdiend hebt.’ Hij haalde een pakje tevoorschijn en gaf het aan mij. ‘Jongens, dat hoeft echt niet hoor.’ Ik wilde het pakje alweer terug geven maar Nils hield me tegen. ‘Hier, maak nou maar gewoon open. Je hebt het echt verdiend. Niet iedereen wil met iemand zoenen die hij heel erg haat. Dat vinden we echt knap, dus daarom krijg jij dat van ons.’ Ik zuchtte en maakte het pakje open. Het was een pet. ‘Mooi.’ Zei ik. ‘Goh, wat zijn we weer enthousiast. Het is feest vandaag hoor!’ ‘Ja, en bij feest hoort chips!!’ riep Daan toen. Ik moest toch even lachen. Zij konden ook alleen maar aan eten denken. ‘Ja ja, het komt er aan. Ik stond op en wilde m’n kamer uitlopen, maar bleef stokstijf staan toen ik Sydney in de deuropening zag. Ze keek me emotieloos aan en ik zag dat de tranen in haar ogen stonden. Ohmy……