Hoofdstuk 3 Mixed emotions

Ik denk in me zelf, Wat heb ik toch een aardige vriendin.
Jessie:'kom we gaan spijbelen, dan hebben we ectra veel tijd om iets leuks te doen!'
Ik twijfel, maar antwoord dan toch maar ja.
ik en jessie glippen weg, en pakken onze fietsen. Let's go!
ik vraag aan jessie waar we heen gaan, waarop ze antwoord 'dat is een verassing'.
Typisch jessie, had ik kunnen verwachten.
Onderweg op de fiets stel ik me voor hoe het is Spanje zou zijn, De school, de vrienden de ik krijg... Er rolt een traan over mijn wang.
Jessie ziet het, en vraag 'Huil je nou?' waarop ik antwoord, nee komt door de wind. niet veel later roept jessie in een keer , WE ZIJN ER !, ik kijk om me heen. niks bijzonders een bankje, in een park. Ik vind het maar niks, maar laat niks merken, ik zeg dus maar'dankjewel, echt leuk.'
Jessie antwoord, dit is het nit hoor, ze roept KOM MAAR BOYS!' Ik denk wat gebreurt hier nou weer?
en omg, zijnn dat? nee... JAWEL! het zij ze, Het is mainstreet! omg, ik kijk jessie aan , en heeft een grote lach op d'r gezicht. ik vraag aan haar hoe ze dit heeft kunnen regelen ze zegt: 'je moeder belde gister al dat jullie gingen verhuizen, dus ik wilde de beste dag van je leve regelen.' Ik weet niet wat ik moet zeggen. En opeen gaat er muziek aan, en ja hoor, mainstreet begint te zingen, "When we kiss, my mind is blown'....