Fifteenth Chapter

"Not a single sound or this won't end well for you" ik hield mijn adem in en Harry gaf me een korte duw in mijn rug. Ik begon voorzichtig te lopen. De hoop die ik had dat Harry zijn greep misschien zou verslappen verdween al snel toen ik voelde dat hij me zelf steeds strakker begon vast te houden. "Can't ....breathe..." zijn greep werd toch wat losser maar niet los genoeg om te kunnen ontsnappen. "Oh and don't try anything. Your tricks won't work on me" zijn hese stem voelde als een ijs koude rilling in mijn oor. Ik stapte voorzichtig verder en probeerde alle opties te overlopen in mijn hoofd. En uiteindelijk kwam ik erop uit dat er voorlopig geen mogelijkheid was om te ontsnappen. Tranen sprongen in mijn ogen bij deze gedachten. Opeens zag ik een gedaante vanuit mijn ooghoek tevoorschijn springen. "Let her go Harry" de bekende stem van Niall deed weer een sprankeltje hoop opbloeien in mezelf. "Niall, don't even try, you know I'm stronger than you are..." hij zuchtte en duwde me zachtjes verder. "So you think I'll just let you take her...not when I'm around" Niall haalde uit met zijn vuist en deze kwam tegen de zijkant van harry's hoofd terecht. Zijn greep verslapte en ik zag mijn kans. Ik duwde mijn elleboog in zijn buik en Harry hapte naar adem. Ik sprong naar voren en draaide me om. Harry was al op Niall gesprongen. De blonde jongen lag op de grond en Harry sloeg zonder schaamte een paar keer hard op zijn gezicht. "STOP IT NOW" hulpeloos keek ik om me heen. "What do I dooo..." mompelde ik tegen mezelf. Ik haalde diep adem "I'm crazy" ik nam een kort aanloopje en sprong op Harry's rug. Die klapte onderuit en Niall nam zijn kans om terug recht te kruipen. In een vlotte beweging pakte Harry mijn haar vast. Hij trok me op deze manier achteruit. Een pijnscheut trok door mijn hoofd en het leek even alsof Harry al mijn haar er zou uit trekken. Maar Niall was nu weer op Harry gevlogen dus had hij mijn haren alweer losgelaten. Ik wreef over de pijnlijke plek op mijn hoofd en zag hoe Niall Harry tegen de muur had geduwd. Deze keer was het Niall die een paar keer achter elkaar met een gebalde vuist op Harry's gezicht sloeg. Maar algauw keerde de rollen zich om. Harry had gelijk. Hij wás sterker dan Niall. "This won't end well" nerveus beet ik op mijn lip terwijl ik naar de vechtende jongens keek. Zonder goed te beseffen wat ik deed, deed ik een poging om tussen de twee jongens te gaan staan. Maar helaas leverde dit enkel een vuist van Harry tegen mijn slaap op. Het leek alsof ik letterlijk sterretjes zag. Ik knipperde met mijn ogen en wankelde. Gelukkig stond er een muur, anders was ik al lang gevallen. "Oi, you three, stop that right now" enkele politiemannen die ons blijkbaar hadden opgemerkt kwamen aangelopen. Na enkele pogingen haalde ze Niall en Harry uit elkaar. De twee jongens zagen er niet uit. Er hing bloed overal en het was niet echt duidelijk wiens bloed welk was. Harry's ogen vlamde en ze waren nog angstaanjagender dan normaal. "You're coming with us" we werden door de politiemannen in een auto geduwd. De autorit duurde niet lang en in het politiebureau werden we van elkaar gescheiden. "This isn't over yet" mompelde Harry nog snel vlak voor we allemaal een aparte kamer in werden geduwd. "Sit down" de man achter het bureau keek me zelfs niet aan. Aarzelend zette ik me neer op de stoel. "Do you want a drink? Water, tea, coffee?" hij keek me nu wel aan maar ik schudde mijn hoofd. "No thanks. I'm good" ik staarde ongemakkelijk naar de grond en na een lange stilte schraapte de agent zijn keel. "Tell me, what happend?" ik opende mijn mond op iets te zeggen maar aarzelde kort. Als ik de waarheid vertelde zou ik alleen meer in de problemen komen met mijn ouders. "I was on my way to school when I noticed two boys fighting. I tried to stop them but it didn't work as you may have noticed..." ik zweeg even opnieuw en keek de man aan. "You shouldn't have done that, you should have warned us" hij keek me met een strenge blik aan en ik keek schuldbewust naar de grond. "Yes I realise that now, I'm sorry...it was stupid of me" ik hoopte maar dat Niall niets over de gefaalde ontvoering zou zeggen. "You only have to sign these papers and you're free to go!" de man glimlachte nu toch even kort en ik zuchtte opgelucht. Ik zette snel een krabbel waar de man wees. "Oh and put some ice on that bruise" hij wees naar mijn slaap en ik knikte haastig. "I will" ik verliet het bureau en liep naar buiten. Niall zat in de wachtkamer, zijn hoofd gebogen dus merkte hij me niet op. "Niall!" ik liep naar hem toe en hij keek op. Hij glimlachte flauw en ik ging naast hem zitten. "Thanks, for..you know..." ik zweeg even en hij keek me met een korte glimlach aan. "It's nothing, I couldn't let that happen, could I?" Opeens schoot me iets te binnen. "Oh, please don't tell Zayn what happend...he doesn't need to know..." "I understand, don't worry, I won't tell him" "Thanks Niall, I appreciate that" ik stond op en wilde weglopen. Ik aarzelde en draaide me even opnieuw om naar Niall. "Will u be okay?" "Yes, don't worry" deze woorden stelde me toch een beetje gerust. Ik verliet het gebouw en vroeg me af wat er nu met Harry zou gebeuren. Ze zouden hem nooit hier houden voor gewoon een gevecht. En als ze dat al zouden doen zou het toch nooit lang zijn. Misschien kon ik ergens pepperspray kopen, dan zou ik me toch al een stuk veiliger voelen. Maar of dat ik me nog echt ooit kon veilig voelen terwijl ik wist dat ik Harry elk moment kon tegen komen, daar twijfelde ik toch sterk over.