Day 16

Ik kijk naar buiten uit het raam, ik zie bomen voorbij flitsen. Net had Daniëlle volgensmij alle woorden die bestonden opgezecht en verteld wat het was. Ik weet zelfs wat een ventieldopje is. Ik heb waarschijnlijk een woordenboek nodig, en ja ik weet nu wat dat is. De tijd vliegt voorbij en voor ik het weet staan we op de parkeerplaats. Aan de twinkeling in Daniëlle's ogen te zien heeft ze er super veel zin in. Ze haakt haar arm in die van mij en samen lopen we een winkel in. In deze winkel hangt het helemaal vol met kleren. Ik kijk tussen de kleren of ik iets leuks zie hangen tot ik iemand op mijn rug voel tikken. Ik draai me om en zie Daniëlle met een hele stapel kleren in haar handen. 'Deze moet je passen.' zegt ze en ze duwt de hele stapel kleren in mijn armen. Ik loop naar een kleedhokje en leg daar alle kleren neer.
Nadat ik alle kleren heb gepast en Daniëlle en ik erop hebben gekeurt rekenen we af. We krijgen er een tasje omheen en ik neem het aan.

'Hoeveel kleren gaan we nog kopen?' vraag ik als we zowat alle winkels hebben gehad die we maar tegen kwamen en ik heb het gevoel dat mijn voeten en armen er wel af kunnen vallen. 'Nog eentje.' zegt Daniëlle met een pruillipje. 'Deze winkel verkoopt de mooiste uitgaan jurkjes, voor vanavond.' gaat ze verder en ze wiebelt met haar wenkbrauwen. Daniëlle rent dansend de winkel door en pakt ondertussen wat jurkjes. Ik zet alle tassen die ik vast heb op de grond en maseer over mijn handen. Daniëlle komt weer terug en geeft 3 jurkjes. Ik loop zuchtend en pashokje in en trek het eerste jurkje aan. Ik bekijk mezelf in de spiegel en het was iets te klein, het stopte net maar dan ook net boven mijn.. uhm.. dingetje. Ik pak de tweede die ik nu al niet zo mooi vind omdat hij knal roze is. Ik trek 'm toch maar even aan. Ik bekijk mezelf in de spiegel en ik had gelijk, hij is niet mooi. Ik pak de laatste en trek hem aan. Ik draai me om naar de spiegel. 'Dit is 'm' mompel ik. 'Laat zien, laat zien.' zegt Daniëlle enthoursiast die het blijkbaar gehoord had. Twijvelend stap ik het kleedhokje uit en kijk Daniëlle aan. Haar ogen vergroten en kijken mij aan. Ze graait wat in de tasjes die ik op de grond had neergezed en pakt er wat sieraden, een paar schoenen en een spijkerjasje uit. 'Trek dit er eens bij aan.' zegt ze en ze geeft de spullen aan mij. Ik knik en doe de zwarte hakken aan, de kettingen en armbanden om en ik doe het spijkerjasje erbij aan. 'Perfect, gewoon perfect.' zegt ze tervreden.
We verlaten tevreden de winkel, Daniëlle omdat we een heleboel nieuwe dingen hebben gekocht en ik omdat we nu eindelijk weer naar huis gaan. 'Hoelaat zijn de jongens weer terug?' vraag ik als we weer bijna bij de auto zijn. Ze kijkt op haar horloge 'Die zijn er waarschijnlijk al.' 'Hoelang zijn wij weg geweest dan?' vraag ik met openmond. 'Maar 6 uur.' zegt ze schouder ophalend. Wow, geen wonder dat ik mijn benen niet meer voel..