Life changer 4.

De uren gingen traag voorbij. Maar eindelijk was het pauze. ‘Waar zit je vriendinnetje nu?’ vraagt Luke als we voor de rijen tafels staan met een plateautje vol met eten. Opeens zwaait er iemand. Als ik opkijk merk ik dat het Elle is. ‘Oh! Daar is ze. Kom.’ We banen ons een weg naar Elle s' tafel. Er zitten nog 2 meisjes en 3 jongens bij haar. ‘Hallo! Ga zitten.’ Ik neem plaats naast Lisa en een jongen, Luke gaat recht over me zitten. ‘Ah, Taylor! Zus, dit is dus Taylor waar ik daarnet over vertelde.’ Een jongen met te veel gel in zijn haar lacht me verleidelijk toe. Ik pers een klein glimlachje op mijn lippen. ‘Ok, Brooke, Luke, dit is Mary, Haley, Alex, Lucas en Taylor.’ De jongens en meisjes lachen me allemaal vriendelijk toe. Al vlug vuren ze allerlei vragen over New Jersey af, ik en Luke zijn bijna heel de middag aan het woord. ‘Hee, ik wou jùllie nu iets vragen,’ zegt Luke opeens, ‘Wie zijn zij? Ze zijn zo…’ Hij lijkt geen woorden te hebben voor ze te hebben, nieuwsgierig volg ik zijn blik en zie de jongen uit mijn eerste les weer zitten. De andere zat naast hem met nog 2 meisjes en een jongen. Ze waren allemaal als de jongen, zo mooi, maar mooi is nogal zwak uitgedrukt. Ik was ze aan het aanstaren, tot de jongen opeens zijn hoofd naar mij draait. Vlug kijk ik weer naar mijn tafel. ‘Oh, dat zijn de Cullens.’ Vertelt een meisje, ik dacht dat ze Haley heette. ‘Nogal speciale mensen,’ Mensen? Kwam er meteen bij me op, ze zijn zo.. Onmenselijk, veel te onwerkelijk om een normale persoon te zijn. ‘ze gaan nooit met andere om, altijd met hun selecte groepje.’ Gaat Haley verder, ze vertelt een verhaal over de Cullens dat het allemaal weeskinderen zijn en dat een dokter hen had geadopteerd met zijn vrouw.