01
Ziezo. Hier zijn we dan. Niall ploft mijn valiezen op mijn bed en draait zich daarna naar me om. “Maak je geen zorgen, alles komt goed, zusje. Ik ben hier om je te beschermen.” Hij kijkt me glimlachend aan. Ik haal mijn schouders op. Ik vind er maar niets aan, maar mijn ouders denken dat een nieuwe start het beste voor me is. Een nieuwe start, in een nieuwe school, met nieuwe mensen, zodat ik me kan focussen op de toekomst. Niall had dan ook het ‘geniale plan’ dat ik mee zou gaan naar de school waar hij al enkele jaren de lesuren doorbrengt. Maar zoals ik al eerder zei, ik vind er maar niets aan. Het is een heel strenge school, en op het internaat word je ook bijna voortdurend in de gaten gehouden. Ik mis thuis nu al.
“Zal ik je alleen laten?” vraagt Niall. Ik knik. Ik wil de komende uren niemand zien. Wanneer hij op het punt staat de kamer te verlaten, draait hij zich nog eens om. "Je kan altijd naar mijn kamer komen als je iets nodig hebt, he?” “Ok…” Zeg ik met een kleine glimlach. Ik ben blij dat ik Niall heb. Vanwege mijn beperkte aantal vrienden, is het soms moeilijk om een vertrouwenspersoon te vinden. Maar bij Niall kan ik alles kwijt. We zijn twee handen op een buik. Dat is altijd zo geweest, en dat zal nooit veranderen. Ik weet niet wat ik zonder Niall zou doen.
Wanneer hij mijn kamer verlaten heeft, ga ik zitten en kijk eens rond. “Mijn bagage zal zich niet vanzelf uitpakken” denk ik bij mezelf, wanneer mijn blik op mijn valiezen valt. Ik haal mijn ipod uit mijn tas en stop de oortjes in mijn oren. Zo is het goed. Alleen de muziek en ik. Zuchtend klik ik mijn valies open en begin met uitpakken. Ik leg alles netjes in de kast en mijn schooluniform hang ik over de stoel zodat ik die morgen niet meer hoef te zoeken. Van zodra ik naar die eentonige outfit kijk, mis ik mijn kleerkast. Morgen… Ik zie er echt tegen op. Ik ken hier helemaal niemand, en ik heb ook helemaal geen zin om iemand te leren kennen. Ik kan nog geen nieuwe mensen toelaten in mijn wereld. Ik ben er nog niet aan toe, ik ben nog vol van verdriet. En trouwens, dat kan ik toch niet maken? Niet na wat er deze zomer gebeurd is…
Reageer (2)
Wie niet e
xx
1 decennium geledenSnel verder ?
1 decennium geledenNialler, ik wil hém ook als broer :p
x