30. When you realise...Kyu-Hyun is DATING?!

Verdomme, dacht Kyuhyun vloekend. Hij vond er niets beter op en pakte een dik deken en ging bovenop Seven liggen, met een boek, die haar gezicht camoufleerde. Hij voelde hoe haar vuisten protesterend en pijnlijk op hem insloegen. “Auw, blijf liggen!” beval hij sissend, buiten adem van haar plotse boksen. “Aish, anders ziet Leeteuk je!”
Haar vuisten trokken zich terug, maar Kyuhyun voelde haar gejaagde, zeker geschrokken adem nog tegen zijn borstkas afkaatsen.
“Ha, hallo, Kyu,” glimlachte de oudste naar hem.
“Hallo,” glimlachte Kyuhyun terug. Hij wees naar zijn natte haar. “Ik kom juist uit de douche dus had ik je niet gehoord. En toen leek je het goed te doen met de deur zelf te openen dus…”
“Ah, ja,” lachte Leeteuk bescheiden en beschaamd tegelijk. “Je was gewoon tijdens het gesprek ineens wat afgeleid, merkte ik. Ik wilde weten of er iets scheelde…”
Hij had het gemerkt dat hij tussen muren en deuren door naar Seven had gekeken, besefte Kyuhyun betrapt. Hij had zijn eigen actie nauwelijks opgemerkt, dus leek het hem acceptabel dat de anderen – die zo druk bezig waren geweest met Seven – het al helemaal niet hadden gezien.
Kyuhyun zuchtte diep. “Ik moest gewoon aan Seven denken.” Hij voelde haar adem weer versnelde toen haar naam viel. Het moest vrij lastig voor haar zijn om alleen haar naam te verstaan, en niet het Koreaans. Ze deed het anders ook wel heel goed met doodstil liggen. “Toen ik die avond op zoek was naar haar verblijfplaats op kaartjes, zag ik een grote snee op haar sleutelbeen,” zoog hij half en half uit zijn vinger. “Ik denk echt dat er iets mis is met haar. Ik bedoel, waar ze vandaan komt dan toch.”
“Ja…” mijmerde Leeteuk zachtjes. “Dat lijkt me ook al geen gewone, ongelukkige wonde. Ik hoop dat het nu goed met haar gaat. Ze kon nauwelijks Koreaans.”
“Ja, ik hoop het,” zuchtte Kyuhyun diep. Rillingen van de spanning deden zijn lichaam bewegen. Seven stompte zachtjes, dus eigenlijk vrij hard voor hem, in zijn maag. De hint was klaar: Blijf stil liggen!
“Nou ja, als je wilt praten, weet je dat ik er ben, hè,” antwoordde Leeteuk dan maar en sloot daarmee zijn gesprek af. Hij had zojuist gezien dat Kyuhyun een pijnlijk gezicht had getrokken en vervormde zijn vragende blik in een warme glimlach.
“Ja, bedankt,” glimlachte Kyuhyun krampachtig.
Leeteuk liet het niet merken, maar bestudeerde Kyuhyun nog eens goed. Er was hier iets verkeerd, maar hij kon zijn vinger er niet goed opleggen. Wat lag hij hoog… “Oké, dan laat ik je maar slapen.” Leeteuk boog nog ondiep als een soort ‘slaap wel’ en toen zag hij het. Donker haar dat onmogelijk Kyuhyuns okselhaar kon zijn. Hij deed alsof hij niets gezien had en sloot de deur achter zich.
Hield hij een meisje hier verstopt? Was het alleen maar voor vanavond? Wie was het? En waarom had hij het ons niet verteld, zoals de vorige keren. We hadden dateverbod, ja. Maar dat betekende in de praktische zin: date mensen, heb een relatie met hen, maar maak het niet officieel en zorg dat niemand het ooit opmerkt.
Meestal als één van ons een relatie met iemand had, vertelden ze dat aan de hele groep en werd ze ook voorgesteld. Het was niet alsof we elkaar gingen verklappen. Waarom stelde hij haar dan nog niet voor?
Was hij onzeker over de duur? Dat hield geen steek, al onze relaties waren onzeker. Schaamde hij zich voor haar? Dan zou hij er toch ook helemaal geen relatie met aanknopen? Met een gefronst gezicht slofte hij langzaam en nadenkend naar zijn eigen slaapkamer en liet zich uitgeput op zijn bed vallen. Hij werd zo goed als meteen overmand door de slaap.

[NEXT TIME ON: ‘I CAME FROM NOTHING TO BECOME EVERYTHING’]
“Ah!” duwde ik hem van me af, toen Leeteuk ons niet meer hoorde. Vuile…
“Auw!”
“Jíj hebt míj zowat geplet!”
“Payback time. Of was je het al vergeten?”
“Hoe kan ik dat nou vergeten,” kwam het mopperend over mijn lippen.
“Goed, want nu ben je me weer wat verschuldigd. Had ik je niet gezegd dat we om elf uur terug zouden zijn?”
“Ik had mijn klok heus wel gezet, hoor,” pleitte ik onschuldig.
“Je kunt even goed nu vertrekken.”
Maar tegen dat ik bij de deur stond, had hij die al gebarricadeerd – met zijn lichaam. Hij vond het ook al helemaal niet nodig om een T-shirt aan te trekken.
“Nu niet. Want anders zien de anderen je misschien nog. Vertrek maar om vier uur ’s morgens. Ik zal je wel wakker maken, aangezien jij wekkers niet blijkt te horen.”
“Waar moet ik dan slapen?”
“Ga jij daar maar slapen.”
Het was duidelijk dat hij geen grapje maakte, maar waarom hij plots zoiets besloot...?

[Seven and Kyuhyun for the first time spending their night together. What you think’ll happen? Tell me in the subscription box below, I’m curious. Be creative, more creative means less timespan between this and next chapter!!! So: Be creative]