Hoofdstuk 29

"Perrie!" Roept Zayn vrolijk en hij schaatst richting de stem, ik hoor een zoen geluid en zie dan twee nieuwe hoofden verschijnen.
"Ow... Gaat alles goed?" Vraagt Perrie bezorgd.
Ik knik, "Ja hoor niks aan de hand."
"Je staat anders nog steeds niet opnieuw op je schaatsen." Merkt Harry op.
"Heb je pijn aan je been?" Gaat Liam daarop in.
"Nee." Antwoord ik kortaf.
"Waarom sta je dan niet op? Je mag het best zeggen als je pijn hebt hoor." Harry klinkt erg bezorgd.
Ik lach. "Nou, ik krijg niet echt een kans. Met al die hoofden boven me."
Iedereen maar een 'ohh' of een 'fieuww' geluid en maakt dan plaats zodat ik kan opstaan.
Eenmaal weer terug op de schaatsen komt Louis naar me toe.
"Ik hou je wel stevig vast, dan kan hij je niet mee omver rijden." Zegt Niall en hij klemt zich aan me vast, waardoor ik weer mijn evenwicht verlies en samen met Niall op de grond donder.
"Ik zei het toch, Louis heeft en kan je niet meer omver rijden." Lacht Niall.
Door zijn aanstekelijke lach moet iedereen weer lachen.
"Het spijt me! Sorry!" Verontschuldigt Louis zich als ik weer een poging doe om rechtop te blijven staan.
"Maakt niks uit joh!" Antwoord ik en ik zet aan om voor Louis uit te rijden waardoor hij ook aanzet, maar niet verwacht dat ik een meter verder plots stil sta en hij met zijn volle gewicht tegen me aan knalt en omvalt.
"Nee die 'sorry' was echt niet nodig." Lach ik.
Gelukkig kan Louis er om lachen en de rest ook.

"Blijven jullie logeren?" Vraagt Louis aan Eleanor, Danielle en Perrie nadat we ons eten hebben besteld.
"Waarom niet?" Antwoord Eleanor en ze kijkt vragend naar Dani en Perrie, die beide goedkeurend knikken.
"O wacht, hebben jullie wel plek." Valt Danielle opeens binnen.
"Uhh..." Denkt Louis hardop.
"Dat moet wel lukken... Naast Louis, Harry en Zayn." Zeg ik.
Liam en Zayn knikken nadenkend.
"Dan ruilen we van plek!" Roept Harry enthousiast.
Harry, de man die altijd doet wat niet nodig is!
"Of wil je soms naast Anne blijven slapen Liam?" Pest Niall.
Wat? Zou hij me misschien toch leuk vinden? Wow, ik realiseer me nu pas dat Danielle hier aan dezelfde tafel zit. Ik kijk haar onschuldig aan, als ze maar geen rare dingen gaat bedenken.
"Lekkere binnenkomer zo... De perfect ontmoeting en eerste indruk." Zeg ik lachend tegen Danielle.
Kijk, mijn aanpak: Ik begin er zelf over, ik kaart het probleem zelf aan. Daardoor heeft de ander meer het idee dat ik me niet betrapt voel of stiekem ben. That's genius, isn't it?
Dat klonk best wel egoïstisch... Ik ben niet zo'n type dat goed over zich praat. Wel over de slechte kanten van me, maar mijn leven was nooit echt leuk. Helaas. Anyway, back to life.
"Het moet net zo zijn..." Antwoordt Danielle, kan het nog iets vager misschien?
"Het spijt me!" Zegt ik maar... Dat past altijd wel.
"Waarom zou je? Ik ken de jongens. Steken onderwater geven is nogal hun ding." Haar stem klinkt zo lief en de glimlach op haar gezicht aan het einde van haar zin is onwijs mooi!
"En steken in je buik." Bemoeit Harry zich opeens met het gesprek.
O ja, dat moet ik misschien nog even uitleggen. Harry had besloten midden op de ijsbaan, zomaar, uit het niks om te gaan liggen. Waarna Niall en Liam natuurlijk hun kans grepen en met hun schaats in zijn buik gingen porren. Leek wel leuk, tot Harry's jas opeens een rode kleur kreeg. Niall schrok zich dood! Bleek dat Liam en Harry dat hadden afgesproken.
Wat een jongens!