TWO.

Rosalinda Gonzales.
De volgende ochtend slofte ik met dik tegenzin naar de kantine, waar ik aanschoof in de eindeloze rij voor mijn ontbijt. Nadat ik mijn dienblad volgeladen was plofte ik met een diepe zucht op de ongemakkelijke plastic stoel. Waarom konden ze hier niet gewoon zetels plaatsten of zo? "Waar zit jij met je gedachtes?" mopperde Danielle. Voor de zoveelste keer rolde een zucht over mijn lippen. "Juist ja. Niet praten in de ochtend." Grinnikte ze zacht. Dankbaar knikte ik en schrokte mijn ontbijt naar binnen. Ik geef toe , in de ochtenden deed ik alles zeer sloom, maar als het op voedsel aankwam was ik toch wel eerste. "Goede morgen studenten!" ik hoorde hoe onze schoolhoofd haar schelle stem door de kantine galmde door middel van de microfoon. "Ik heb jullie iets belangrijks mee te delen. Jullie allen maken een kans om als danser of danseres mee te doen in een van de videoclips van de welbekende One Direction.
Hiervoor zal een wedstrijd plaatsvinden. Geïnteresseerde, jullie krijgen na het ontbijt de kans om hier op dit blad.." kirde ze blij waarna ze een groot papier in de lucht hield. "Jullie kandidaat te stellen door je naam en voornaam op te schrijven. Dank je voor je aandacht en smakelijk verder." sloot ze haar aankondiging af. Meteen kruisten de blikken van mij en Danielle elkaar. Natuurlijk wist ik wie One Direction was, want nou ja wie kenden hen niet? Maar een fan? Nee, totaal niet. "Schrijven we ons is Rose?" meteen knikte ik heftig van ja op Danni's vraag. Zo'n kans om door te breken in de professionele danswereld kon ik moeilijk voor het rapen laten. Zo gezegd, zo gedaan. Zodra we de zaal mochten verlaten passeerde Danielle en ik de muur waar het papier op uithing en plaatste onze namen erop, hopend om door dit een kans te maken in de danswereld.






Comment. Sorry is nog steeds kort ik weet , maar het verhaal moet eigenlijk nog zo goed als beginnen , dit kan je nog inleidingen noemen zeg maar.. Zodra het verhaal ook echt van start gaat worden de hoofdstukjes ook vanzelf langer (: