013|| Martha

Sam kwam voor ons zitten. Hij begroette Jessica vaag, alsof ze elkaar al kenden. Mijn twijfeling werd beantwoord toen Sam Jessica er aan herinderde. Hij wees op mijn ketting en complimenteerde me er mee. Ik wist dat hij het niet meende, in plaats van hem een klap voor zijn grote smoel te geven, hield ik me in en zei beleefd: "Bedankt."
In de pauze liep ik naar buiten. Het was inmiddels bewolkt. Ik leunde rustig tegen het muurtje en stak een sigaret op. Anne, een vriendin uit de brugklas kwam bij me staan. "Heb je een vuurtje?" Ik rijk haar zonder iets te zeggen m'n aansteker aan. Ze blaast een wolkje rook opzij. "Martha!" zegt Sam overdreven, als hij komt lopen. Anne loopt weg, een tijdje geleden gingen er geruchten de ronde dat Sam en Anne samen naar bed waren geweest. En ik geloofde die roddels. Het was voorspelbaar, Anne dook altijd met iedereen in bed. Sam kwam naast staan en begon in mijn jaszak te graaien, in mijn jaszak. Hij houdt mijn doosje sigaretten triomfantelijk omoog. "Precies wat ik zocht" Hij wenkt, wat betekent dat hij ook mijn aansteker wil. Met een diepe zucht rijk ik hem mijn aansteker aan. "Goh, daar was ik echt even aan toe." Hij neemt een trekje van ,mijn, nu zijn sigaret. "Bedankt hoor" zegt hij met een grimas. "Hoe komt het dat ik, jou nog nooit eerder gezien hebt?" "Omdat je blind bent" zeg ik en trap mijn sigaret uit op de grond en loop naar binnen.