De 100e Hongerspelen - 192

“Oh”, zei Cinna weer, en deed er het zwijgen toe. Hij had veel te verwerken. Ook Katniss zei niets.

Een kwartiertje later werd er op de deur geklopt, Haymitch stak zijn hoofd binnen.
“Mogen we?”
“Laat haar maar komen.” De deur ging verder open en aarzelend kwam Portia binnen.
“Cinna?”, fluisterde ze, met tranen in haar ogen.
“Portia.” Hij draaide zich om in zijn stoel. Hij probeerde op te staan, maar dat lukte niet. Katniss kon net voorkomen dat hij viel. Haymitch en Inne liepen weer naar buiten en deden de deur achter zich dicht. Katniss trok zich terug in een hoekje.

***

“Wanneer laten we het regenen?”, vroeg Amethyst aan de anderen.
“Zo snel mogelijk, die kaart moet stuk”, merkte iemand op.
“Niet te snel, zou ik denken”, vond Peli. “Dadelijk zitten ze weer allemaal in hun grotten en die kaart ligt naast hen.”
“Ja, we moeten het doen als ze het niet verwachten en die kaart ver genoeg ligt. Morgen de hele dag, hard genoeg zodat ze die stomme grotten niet uit komen, net geen storm.”
“Mee eens”, zei Amethyst noodgedwongen. Al wilde zij het niemand moeilijk maken, de Spelmakers die nog achter Snow stonden mochten niets door krijgen.

***

Nadat Portia Cinna weer naar zijn kamer bij district elf bracht, ging Katniss eten. Opgelucht zakte ze op een stoel. Het was behoorlijk zwaar, praten met mensen die ze zo lang dood gewaand had.
“Gaat het?”, vroeg Peeta bezorgd. Ook Gale keek Katniss schattend aan.
“Ja hoor”, zuchtte Katniss. “Het is zwaar, maar het moet hé? Het is goed dat ze niet dood zijn, toch?”
“Heel goed”, vond Gale. “Alleen, wat gaan we met hem doen, als die hele opstand achter de rug is?”
“Eerst zorgen dat ze weer gezond zijn”, zei Haymitch zonder aarzelen. “Op die oude Snow na natuurlijk. En dan terugsturen naar hun eigen district.”
“Ik betwijfel of ze meteen weer op eigen benen zullen kunnen staan”, zei de dokter.
“We kunnen hen elk een avox meegeven?”, opperde Adriënne. “Je wilde toch iets doen aan die avoxen, niet?”, vroeg ze aan Katniss.