Day 14

Als ik klaar ben draai ik de douche uit en droog me af. Ik pak de kleren die Danniëlle voor me klaar had gelecht en trek ze aan. Ik loop weer naar beneden. De jongens zitten op de bank en merken niet dat ik er ben. Mijn blik dwaalt af naar buiten waar alles helemaal wit is. Ik doe het glas opzij en loop naar buiten. Het is koud maar daar trek ik me niks van aan. Er kome witte cristalletjes naar beneden vallen die plaats nemen op mijn huid. Zodra ze op mij zijn beland gaan ze weg en blijft er alleen water over. Ik ga met mijn hand over de witte grond, ik pak wat witte spul dat steeds minder word en steeds natter. Ik laat het weer vallen en kijk omhoog, de witte cristalletjes blijven maar vallen. Ik loop weer naar binnen en nu merken ze wel dat ik er opeens weer ben. Liam staat op en kijkt mij bezorgt aan en slaat zijn armen om mij heen. Ik was helemaal koud geworden door die cristalletjes. De warmte van zijn armen dringt mijn huid binnen waardoor ik het weer warm krijg. Als hij merkt dat ik het weer warm heb laat hij me weer los. 'Waarom ging je nou naar buiten in de sneeuw?' vraagt hij dan bezorgd 'Ik wilde weten wat dat witte was.' zeg ik en ik wrijf met mijn handen over mijn armen die nogsteeds wel koud zijn. Hij grinnikt even en wuift het weg. 'Eten is klaar!' roept Danniëlle en iedereen springt op van de bank. Iedereen neemt plaats rond de tavel en Danniëlle en Harry zetten het eten neer. 'We hebben speciaal voor jou dingen klaar gemaakt die jij ook kent.' zegt Danniëlle en ze schenkt me een glimlach. 'Dankje' zeg ik zacht maar toch hoorbaar. Ik kijk naar al het lekkere eten dat voor mij staat. Ik word opgeschept en wacht tot iedereen iets heeft en dan val ik zo snel mogelijk mijn eten aan.
'We moeten maar eens gaan, Paul wacht op ons.' zegt Liam en hij staat op. Iedereen maakt een instemmend geluidje en staan dan ook op. 'Ik blijf hier bij Scar, ik zie jullie weer om 3 uur.' zegt Danniëlle en ze laat de jongens er uit. Ze nemen nog even afscheid en gaan dan een auto in en rijden weg. 'Waar gaan ze naartoe? en wie is Paul?' vraag ik als ik mijn nieuwschierigheid echt niet kan onderdrukken. 'Ze gaan naar een "Meet and Great", Paul is hun maniger.' zegt ze, ik kijk haar vragend aan en als ze dat merkt gaat ze weer verder 'Ze hebben een Boyband, ze zingen, ze hebben fan's, dat zijn mensen die hun leuk vinden.' probeert ze uit te leggen. 'Dus wij zijn ook fan's?' 'Ik bedoel mensen die hun muziek leuk vinden.' verbeterd ze zichzelf. Ik knik als antwoord dat ik haar begrepen heb. 'Wil je een liedje van hun horen.' vraagt ze met een afwachtende blik in haar ogen 'Tuurlijk!' reageer ik enthoursiast en vol afwachting kijk ik haar aan.