Hoofdstuk 15

Bella POV
Ja ik was tegen me zusje uitgevlogen midden in de kantine we werden van alle hoeken en gaten aan gestaard, maar dat kon me niks schelen ik haat het als ik me zelf niet kan wezen waar Aurora bij was, ook niet als ze even van me zeide af was. Het leek wel als of zij me hele leven begon te beheersen als of ik haar moeder moest spelen. Met tranen in haar ogen en een dienblad vol eten liep ze de kantine in richting het bos, als ze nou maar geen domme dingen gaat doen. Rustig keek ik naar me dienblad dat nog vol lag met een broodje kaas en een salade. Ik had opeens geen honger meer, niet dat ik dat al wel had maar toch. Rustig stond ik op en liep richting buiten waar ik Aurora ook naar toe had zien lopen, ik moest haar maar zoeken, kijken of ze geen domme dingen zou doen, maar ergens zij mijn gevoel dat ik haar niet moest gaan zoeken dat ik haar moest uit laten razen. Toch ging ik tegen mijn gevoel in en liep het bos binnen, "Aurora meisje waar ben je?" riep ik door de bossen heen, geen reactie helemaal niks nada noppes. Net toen ik wou terug lopen kwam er een jongen naar me toe, "je moet niet zo streng naar je zusje wezen." zei hij waarna hij weer bij me wegbeende en me daar verslagen achter liet. Wat zou hij daarmee bedoelen, ik kan haar moeilijk in het bos laten creperen voor iets wat ik gedaan had, waarom moest ik nou altijd meteen zo boos worden en kan ik het niet op een rustige maar kalme manier tegen haar uiten. Langzaam sjokte ik maar weer terug naar de ingang van de kantine, liet me op een stoel kletteren en keek naar de tafel die voor me stond. Een paar diepe zuchten verlieten mij lippen en ook kleine lichte tranen stoomde nu over mijn wangen heen, waarom moest ik het nou zo hard brullen naar haar. Ik had spijt dat was een ding is zeker natuurlijk mag ze haar zelf wezen, maar ik kan dat niet het is moeilijker dan het lijkt om je zelf te blijven als je zo op de een of andere dag niet meer een eigen kamer heb niet meer alleen je vader had en alles moest delen. Maar ergens diep van binnen moest ik me zelf maar weer eens gaan terug vinden hoe was nog de vraag.