#23

Rein
Ik haatte mezelf. Ik haatte mezelf zo erg. Hoe kon ik nou niks tegen Nils en Daan gezegd hebben? Nu ging het plan nog steeds door en dat wilde ik niet. Waarom durfde ik het niet te zeggen? Ja, ik wist dat ze me uit zouden lachen, maar komop. Hun kenden Sydney niet eens, alleen de Sydney van vroeger. Deze Sydney was duizend malen leuker, liever en mooier. Ik dan had ik nog een probleem. We hadden de deadline verschoven naar de woensdag in plaats van de zaterdag. Ja, eerder dus. We hadden bedacht dat we Sydney dan met haar hele familie naar het winkelcentrum zouden lokken en dan de presentatie lieten beginnen. Ze zou gelijk weten wie erachter zaten. En dat mocht dus niet gebeuren. Nooit. Ik slaakte een diepe zucht. Ik werd echt gek van mijn gepieker. Ik kon aan niks anders meer denken dan aan het plan wat echt onmiddellijk moest stoppen.

Ik zuchtte en stond toen op van de bank. Ik had om half twee met Sydney afgesproken en zou haar nu ophalen. Ik pakte de fiets sleutels van tafel, liep toen naar buiten en stapte de auto in. Toen ik bij haar aankwam stond ze al buiten. Ze sprong achterop en we begroetten elkaar. Ze glimlachte even naar mij waardoor de vlinders in mijn buik wild heen en weer vlogen. Ik trapte het gas in en we reden naar het huis van opa en oma. Daarna stapten we uit de auto en liepen we het huis binnen. ‘Hay mam. We zijn er.’ Ik liep de woonkamer in met Sydney achter me aan. ‘Hay lieverd, hay Sydney’ Begroette mama ons. ‘Wil je wat drinken?’ vroeg ik toen aan Sydney.Sydney knikte. ‘Water zeker?’ Ik keek Sydney vragend aan.Sydney knikte lachend. ‘Je kent me al steeds beter.’ Zei ze. Ik knikte en glimlachte breed. ‘Ja. Goed hè!’ ze knikte weer en dronk toen haar glas leeg. Zullen we naar boven gaan?’ stelde ik voor. Alweer knikte Sydney. Ze was niet echt spraakzaam vandaag. Ze was heel stil. We liepen naar boven en liepen toen mijn kamer binnen. Ik ging op bed zitten en Sydney volgde me. Er hing een ongemakkelijk en gespannen sfeer.Sydney zei helemaal niks en dat maakte me zenuwachtig. Ik had het idee dat ze ergens mee zat. ‘Is er iets Sydney?’ vroeg ik toen voorzichtig.Sydney keek me met haar heldere blauwe ogen aan maar week haar ogen gelijk weer af toen ze zag dat ik haar ook aankeek. Ik duwde met mijn hand haar kin weer omhoog zodat ze me wel moest aankijken. ‘Nee hoor. Niks.’ Ze loog. Ik merkte het. Ze glimlachte even fake en wilde haar gezicht weer afwenden maar ik hield haar tegen door m’n lippen op die van haar te drukken. Alleen nu meende ik het echt. Ik voelde echt wat voor haar. Deze keer duwde Sydney me niet weg. Ze liet het toe en sloeg zelfs haar arm rond m’n nek. Ik streek met m’n tong over haar lippen en gewillig haalde ze die van elkaar. Mijn hart maakte een salto en begon nog sneller te kloppen dan die al deed. Ik haalde m’n lippen van haar af. We keken elkaar aan en Sydney glimlachte weer. Deze keer was het wel een gemeende glimlach. ‘Ik vind je leuk Rein.’ Begon ze. ‘Heel leuk, en ik weet dat ik eigenlijk een vriendje heb, maar ik vind jou leuker.’ Toen Sydney dat gezegd had werd ik nog gelukkiger. ‘Ik vind jou ook leuk Sydney,Meer dan leuk.’ Antwoordde ik terug. Ik zag hoe Sydney’s hele gezicht begon te stralen. Ze opende haar mond om iets te zeggen maar sloot hem toen gelijk weer. ‘Wat is er? Je mag het wel zeggen hoor.’ Zei ik toen tegen haar. ‘Meh,het is wel een beetje stom hoor.’ Ik haalde m’n schouders op. ‘Niks is stom.’ ‘Het is gewoon zo apart.’ Begon Sydney toen. ‘Eerst haatten we elkaar, weet je nog. Ik was vijf jaar geleden zo blij dat we gingen verhuizen zodat ik van jou af was. Ik kon er gewoon niet meer tegen. Toen ik jou deze week weer tegenkwam en je opeens zo aardig tegen me deed dacht ik eerst dat je weer zo’n flauwe grap met me wilde uithalen. Ik vertrouwde je gewoon op de een of andere manier niet, maar nu weet ik dat dat gewoon stom was om te denken. We zijn alle twee ouder geworden en ik weet nu gewoon dat jij niet meer zo kinderachtig zou doen.’ Het zweet brak me uit toen ze dacht gezegd had en ik bleef maar slikken om de brok in m’n keel weg te krijgen. Ook voelde ik me misselijk worden.Sydney zag dat en keek me bezorgd aan. ‘Gaat het wel?’ ik knikte en drukte snel m’n lippen weer op de hare. Ik werd gelijk weer rustiger toen ik haar lippen proefde, haar warmte voelde. Ze was het eerste meisje waarbij ik zoveel voelde. Het eerste meisje waarvan ik nu al wist dat ik gigantisch veel van haar hield. En juist nu zat ik daarom gigantisch in de problemen, niet wetend hoe ik hier uit moest komen.