Gered! CB story *6

--

--
--

jha zeker!
Twee weken later: De jongens komen vandaag weer terug. Ze zijn met het vliegtuig van Rusland naar Duitsland gegaan en komen speciaal voor ons met een trein naar Nederland. Ik heb ze beloofd om ze samen met Luna op te halen. Luna en ik zouden elkaar bij het station zien.



Ik fiets net over het spoor toen de bellen begonnen te rinkelen. Ik schrok me zo wild dat ik plots van mijn fiets af viel! Ik probeer me onder mijn fiets vandaan te halen maar het lukt niet. In paniek begin ik te gillen "Help, iemand! Doe dan iets!" maar niemand komt in actie. Ik zie de trein al dichterbij komen. Ik duw mijn fiets nog harder weg maar het gaat niet! Hij zat net klem tussen de rails en ik kon natuurlijk niet opstaan om hem er uit te halen. Het deed ook zo vreselijk zeer om overeind te komen!(Ik was heel raar op mijn arm en op mijn hoofd gevallen dus mijn hoofd bloedt.) Ik was zo in paniek dat ik het bijna niet merk dat mijn stuur ook nog tegen mijn oog was geslagen. Ondertussen was mijn haar al nat van het bloed. Ik kon niet meer na denken van paniek! Ik zag mensen verschrikt kijken maar niemand wou me komen helpen uit angst voor hun eigen leven. Ik geef het duwen aan mijn fiets maar op want ik merkte dat dat er toch niks meer te redden valt dus doe ik mijn ogen maar dicht om er zo min mogelijk van te hoeven zien. Ik val ondertussen bijna flauw van de pijn en van het bloedden. Nog net voel ik dat er twee handen mijn ribben vast pakken en weg sleuren.