Uitweg

Daar, achter de deur, stond iemand messen te slijpen. Nog voordat Denise kon denken waarvoor, draaide zijn hoofd in haar richting. Haar bonkende hart schreeuwde dat ze de deur dicht moest doen. Zo stil mogelijk sloot zij de deur. De terugvallende deur trok de aandacht van de man. Hij boog voorover, of hij misschien wat kon zien of horen. Het bleef muisstil. Denise liet geen zuchtje lucht ontsnappen. Meneer de Bruin tuurde naar de klink. Maar er gebeurde niets. Schouderophalend ging hij verder met koken. Het zal de wind wel geweest zijn.
Eerst; alles op een rijtje zetten. Wat had ze gezien? Een man, meneer de Bruin, messen... nee daar ging het niet om! Was er ook een uitweg? Denise ging in gedachten na of ze meer deuren had gezien. Ja, achter de eetkamer was een verbinding met een serre. Vanuit dat kleine stukje wat zichtbaar was, viel opvallend veel licht naar binnen. Er waren houtenbalken die ramen omschreven. Ramen met in het midden een klink. Ja, er waren openslaande deuren naar buiten! Maar hoe kon zij daar langs zonder gezien te worden?
Denise ging alle opties na, maar geen een werkte zolang meneer de Bruin zich in die ruimte bevond.
Teleurgesteld sloop ze terug naar haar kamer.