Hoofdstuk Elf

Bella POv
Aurora moest zingen, gewoon voor de lol terwijl ze het op nemen, dat zou ik echt niet doen, straks zetten ze het wel op YouTube, en doen ze der gemene dingen mee. Straks gaan ze haar nog pesten, om het feit dat ze der zoals zij zegt PotterHead uitziet, en dan tevens een liedje van iemand zingt die totaal niet met dat soort dingen te maken hebben. Ik begrijp dat ze zichzelf wil zijn, maar waarom moet je je zelf zijn om jezelf zo door de hele school te worden aangestaard. Ik zeg niet dat ze niet kan zingen dat kan ze uitstekend maar toch iets in mij zij dat dit niet helemaal zoals Aurora's wil gaat. De jongens en meisjes aan de achterste tafel keken even op toen Aurora het wordtje magie gebruikte. Dat snapte ik niet helemaal, maar toch waarom blijft ze geloven dat Harry Potter gebeuren echt bestaat, het is tenslotte allemaal maar geschreven door een man, die een hele goed verbeelding heeft, een goede fantasy. Tuurlijk er kan meer op de wereld wezen dan alleen wij mensen, maar is dat een reden om dat echt ook te gaan uitproberen? Laat het rusten en kijk er niet naar om, dan ben je veilig en zal je niks gebeuren. Maar nee Aurora moest weer eens zo nodig anders dan anders doen, ze is der zelf daar ben ik blij mee, maar ik ben gewoon zo bang dat ze straks de verkeerde keuzes heeft gemaakt, of de verkeerde vrienden. Alleen maar omdat ze iets van haar willen, en dat moet ze niet gaan toestaan, ze moest hier tenslotte nog zoveel jaren te gaan, we vier hele jaren. Als het tegen zit een jaartje extra als je blijft zitten. Ik wendde me hoofd weg nadat ze bijna klaar was met zingen probeerde me drinken weg te krijgen, en ook mijn salade. Helaas had ik niet zo'n trek meer, het kwam niet door Aurora nou eigenlijk ook wel, ik maakte me zorgen, terwijl het me eigenlijk normaal nooit kan schelen. Nu wist ik gewoon niet meer wat te doen, bij Charlie melden lijkt me geen optie. Charlie zou nog eerder een hartaanval krijgen dan dat hij het overleefd als hij hoort dat een van zijn dochters tenminste nog talent in iets hebben. Aan mij moest je het niet vragen, ik was de gene met de verkeerde coördinatie die snel gewond raakt om de kleinste dingen. Aurora daarin tegen was het evenbeeld van mij zij was overal goed in, maakt niet uit wat zij deed. Ze kon blijven staan als het glad was, zij kon redelijk goed bewegen in de sport lessen, en zij kan nu blijkbaar ook heel erg goed zingen. Ik ben nergens goed in, misschien in studeren maar ach dat zijn ook maar een paar jaartjes en daarna moet je toch een baan gaan vinden. Me zusje liet me eigenlijk wel nadenken, over een onderwerp wat al lang brand maar ik durf en niet aan te raken, het licht nu veilig, zonder schrammen en plekken. Veilig opgeborgen in mijn diepste dromen, die toch nooit zullen uitkomen. Aurora was klaar met haar liedje en nam weer rustig plaats op een van de stoelen. Ze keek me glimlachend aan en ik bleef maar staren naar me dienblad, af en toe trok ik even aan het bakje salade en trok het weer naar me toe. Pakte me flesje drinken op en zette het weer terug neer op mijn dienblad.