046- Liam

Het is al bijna 1 uur als we thuiskomen. In Ella's appartement. De meisjes zijn gekomen en na wat gegil en geween, zijn we iets gaan eten. Om daarna iets te gaan drinken bij Harry thuis. Ik kan nog steeds niet geloven dat mijn meisje terug is. Ik doe mijn t-shirt en broek af en kruip in mijn boxer in bed. Ella is nog in de badkamer. 'Are you almost ready?' roep ik richting haar. 'Almost, just my hair in a ponytail.' Ik trek het deken nog ietsje hoger en wacht op Ella. 'You even look pretty to go to sleep', zeg ik als ze uit de badkamer komt. Ze bloost. 'Thanks.' Ze draagt een shortje en topje. Allebei wit maar op het topje hangt een zwarte strik. Haar haar is in een losse staart. Als ze in bed kruipt, leg ik mijn arm om haar heen. 'Welcome home', fluister ik in haar oor. 'It's good to be home, I went through a hell in Belgium.' 'And your dad?' 'He was the only good thing in Belgium. He help me, or tried to. Jasmien wanted to help me too, but I pushed her away. And my mom...' 'What about your mom?' 'She said I acted like a drama queen. She said she knew that there would be trouble and all such stuff. I'm losing my mom, Liam.' 'Call her, talk. You can try. Maybe she understand it better then.' 'I don't know', zucht ze. Ik speel een beetje met haar haar. Na een 5-tal minuten neem Ella mijn hand en verstrengeld onze vingers. 'I'm sorry', fluistert ze terwijl haar ogen glimmen van de tranen. 'For what?' 'Running away.' Ik trek haar in een knuffel waar ze half op mij ligt en wrijf over haar rug. 'It's okay. You are back now.' 'Aren't you mad? Not even a little bit?' 'No, how can I be mad at such a nice, lovely, pretty girl?' 'Because she ran away and let you suffer weeks without any news. Not even a text or call or mail.' 'I was mad. But not at you. On Niall and on myself.' 'But why? You didn't do anything wrong.' 'I didn't go after you.' 'Because I don't wanted!' 'Ella, you are back now and I want to forget those terrible weeks. So can we stop talking about them?' 'You're right.' Ze ligt nog steeds half op me. Ik nestel mijn hoofd in haar nek en geef zoentjes. 'I missed you because I love you so much', zeg ik tussen de zoentjes door. 'I love you more than someone ever loved someone else before', zegt ze voor ze me op mijn mond zoent. Ik maak mijn lippen los van de hare. 'There is one exception', grijns ik. Ze weet meteen wat ik bedoel.