Ninety

"If I was your boyfriend, I'd never let you go." Zingend droog ik me af en stap dan de badkamer uit. Ik loop naar mijn kamer en wil wat kleren aantrekken, maar zie dan dat ik een gemiste oproep heb. Als ik op het scherm lees dat het Maritt was die belde maakt mijn hart een sprongetje en bel ik snel terug. Mijn mobiel gaat nog niet 2 keer over en meteen wordt er al opgenomen."Oh Justin, gelukkig je bent er! S stuurde me weer een sms'je, en ik moet om half 5 naar het park komen." Kut! Wat moet die S nou de hele tijd, achterlijke kneus die die is, denk ik boos bij mezelf maar ik houd m'n mond. "Maritt het gaat echt te ver nu, we moeten naar de politie toe." Even is het stil. "Maar dan gaan ze mijn moeder inlichten, en die heeft al genoeg aan haar hoofd. Trouwens, de vorige keer toen ik ergens heen moest van S en niet was gegaan gebeurde er verder ook niks. Misschien is het gewoon een grap van iemand, en moet ik me er niet zo veel meer van aantrekken." zegt ze, maar ik weet best dat ze zich er nog heel erg veel van zal aantrekken, en doodsbang is dat S iets doet. Ik snap niet dat ze er nu ineens zo luchtig over doet. "Je moet het zelf weten, maar ik zal het je moeder ook maar gewoon vertellen." Ik hoor een snik aan de andere kant van de lijn. "Maritt??" vraag ik bezorgd, maar ze zegt niks meer. Het enige wat ik nog hoor is gesnik. "Hallo?" Op dat moment wordt de verbinding verbroken. Shit! Snel trek ik wat kleren aan en ren naar beneden. "Mam ik ben even naar Maritt toe." zeg ik tegen mijn moeder die onderuit gezakt op de bank zit. "Is goed, maak je het niet te laat?" "Nee!" roep ik nog vanuit de gang en snel loop ik naar buiten. Na een paar minuten sta ik voor het huis van Maritt en ik bel aan. Kate doet open en kijkt me verbaast aan. "Hoi Justin, wat doe jij nou hier? Mis je Maritt zo erg dat je er nu weer bent?" vraagt ze met een knipoog, en ze houdt de deur voor me open. "Haha ja klopt, maar ik ben iets vergeten hier dus dat kom ik even ophalen." Verzin ik snel, maar aan Kate te zien gelooft ze me niet helemaal. "Nou ga maar naar boven dan, je weet het te vinden." zegt ze uiteindelijk, en ik loop rustig naar boven. Als ik een paar ik op Maritt's deur klop hoor ik haar roepen: "Mam nu even niet, ik ben bezig." Ik grinnik en doe de deur open. "Wat zeg ik j... oh jij bent het." Het kwam er minder enthousiast uit dan ik gehoopt had. "Ja.. uh..ik maak me zorgen om je." Ik loop naar Maritt toe en ga naast haar zitten. Ik kijk diep in haar ogen, en het lijkt of ze het toch niet zo erg vindt dat ik er ben. Wouw, ze heeft ogen om in te verdrinken. Dan ineens uit het niets pakt ze me beet en kust me...

Guys, vinden jullie het nog goed of moet er iets veranderen?