#17

Sydney
Die zaterdag was het dan zover. Mijn tweede date met Rein. Een nieuwe poging. Ik had de hele ochtend vanalles uit mijn koffer getrokken om aan te doen maar niks vond ik goed genoeg. Het was allemaal zo saai en gewoontjes. Uiteindelijk koos ik maar voor iets simpels: een skinny jeans met een shirt met bloemetjes erop en all stars. Ik was op zich nog best tevreden met het resultaat en liep vrolijk de trap af. Het was kwart voor twee dus ik had nog een kwartiertje om te kijken of ook echt alles goed zat. Op de een of andere manier was ik best zenuwachtig. Ik begon Rein echt leuk te vinden en ik kon nog steeds niet geloven dat het echt zo was. Ik plofte naast Rosalie op de bank neer en draaide zenuwachtig aan m’n ring. ‘Waar ga jij heen dan?’ vroeg Rosalie. ‘Oh,ik ga met iemand winkelen.’ Antwoordde ik.Rosalie keek me wantrouwend aan. Ze geloofde me niet. ‘Met een jongen?’ Vroeg ze toen. ‘Hoezo?’ vroeg ik. ‘Nou, omdat je al de hele ochtend met je uiterlijk bezig bent.’ Zei Rosalie toen. Ik werd rood en keek naar de grond. ‘Ik heb gelijk hè? Je gaat met een jongen uit. Vertel, wie is de gelukkige?’ Ik hief mijn hoofd op en keek Rosalie aan die me nieuwsgierig aanstaarde. ‘Gewoon een jongen van vroeger.’ Zei ik toen. ‘Ben je verliefd?’ vroeg Rosalie toen. Ik schudde snel m’n hoofd maar Rosalie had het al door en schoot in de lach. ‘Je bent wel verliefd.’ Zei ze. Ik schudde weer m’n hoofd. ‘Ik vind hem wel leuk ja, maar echt verliefd nog niet.’ ‘Maar hoe heet hij dan? Misschien ken ik hem?’ Ik keek Rosalie twijfelend aan. Kon ik Rosalie zeggen dat het om Rein ging? Zou ik Rosalie kunnen vertrouwen? ‘Zeg nou.’ Zei Rosalie lachend terwijl ze me in de zij prikte. ‘Oké, oké. Maar je moet niet gaan gillen of flauwvallen of zo.’ Zei ik toen.Rosalie fronste haar wenkbrauwen. ‘Hoezo zou ik gaan gillen dan?’ ‘Nou, ik ga dus met Rein van Duivenboden…’ Verder kwam ik niet want Rosalie slaakte een gil en keek me met grote ogen aan. ‘Dat meen je niet?! Je zegt maar wat toch?’ Ik schudde m’n hoofd. ‘Maar zeg het alsjeblieft tegen niemand, oké? Echt niemand. Anders gaat iedereen me aan m’n hoofd zeuren.’ Rosalie die ondertussen van de schrik bekomen was keek me glimlachend aan. ‘Dus je gaat gewoon met Rein! Hoe heb je hem ontmoet dan?’ Ik schoot in de lach en vertelde Rosalie het verhaal.Rosalie lachte en schudde toen haar hoofd. ‘Echt hè, jij bent hier pas een week en ontmoet Rein en ik woon hier al 11 jaar en ben hem nog geen een keer tegen gekomen. Hoe oneerlijk is dat?’ Ik moest lachen en keek Rosalie toen aan. ‘Je vindt Rein echt leuk hè?’ zei Rosalie toen weer. Ik knikte. ‘Ik denk het wel.’ ‘Ik moet eerlijk zeggen dat ik best jaloers ben maar ik vind het ook echt superleuk voor jou.’ Ik keek Rosalie dankbaar aan en schrok toen op van de bel. ‘Awh daar is hij. Heel veel plezier!’ zei Rosalie enthousiast. ‘Dank je!’ zei ik en ik liep naar de gang en deed de deur open.